BAYRAM AĞITI

Ýlk defa, bayram sabahý
Öpecek el bulamadým;
Bekledim çaðrýlmadý
Bir ana sesiyle adým.

Ellerim kaldý havada,
Yandý, kurudu dudaðým;
Tanrým dört tarafým boþluk,
Nereye tutunacaðým?

Hangi yaþta olursan ol,
Ananýn yeri baþkadýr;
Bütün yakýnlar içinde
Onun deðeri baþkadýr.

Dertler, acýlar, aðrýlar
Yok olur ana koynunda;
Peygamberine sorarsan
Cennetin yolu da onda!

Çocuklar bayram süsünü
Çýkarýp karalar giydi.
O sessiz kurban yaðmuru
Gözümden akar gibiydi.

Ýçim dolu, ellerim boþ,
Koþtum Zincirlikuyu’ya;
Mezar taþýna sarýlýp
Bayramlaþtým doya doya!

Yakýnma

Ýnansam da, aldansam da
Hepsi bir kapýya çýkar;
Benim kalbimde, kafamda
Yalnýz Senin ateþin var.

Kulun olmak gururundan
Baþka nedir ki kusurum?
Aydýnlanarak nûrundan,
Karanlýkta görüyorum.

Tanrým, kabâhatim açýk;
Ben insanlara inandým.
Onlarda Sen’den bir ýþýk,
Yahut bir gölge var sandým.

Nerden anar, ne bilirim,
Çamur varmýþ cevherinde?
Nasýl düþünebilirdim,
Bunu senin eserinde?

Sosyal Medyada Paylaşın: