TUTSAK
TUTSAK Serseri yelkenli oldum açýklarýnda.
Kapalýydý koylarýn, kýyýlarýn dalgalý,
Sana yaklaþamadým.
Çaresizlik içinde dolaþtým birçok liman
Yanaþtým usulca, yabancýydýlar,
Hiç birinde barýnamadým.
Aradým her yerde gökyüzü maviliðini,
Bulamadým, unutamadým gözlerini.
Döndüm dolandým geri geldim.
Hava puslu bulutlar ýslak,
Sen yine ayný sen suskun ve uzak…
Ben yine ayný ben sana muhtaç.
Demir attým gizlice açýklarýna,
Güneþ kýzýl olmuþ ufukta,
Masanda balýk ve raký,
Bir gurup martý havalandý günün son ýþýklarýnda
Gözlerin takýlý kaldý ufukta ki kýzýla,
Kadehini saðlýðýmýza deyip kaldýrdýðýn an
Karar verdim, sokulacaðým sessizce uykularýna.
En doðrusu vazgeçmek demiþtin dönerken sýrtýný
Bana da öyle gelmiþti
Gerçek sanýnca rüzgârýn sarhoþluðunu…
Yakamozla oynaþtým bir süre,
Yýldýzlarla seviþtim.
Takýldým güneþin ellerine,
Ama seninkiler gibi sýcak deðildi.
Rüzgâr esti dört bir yandan bin bir koku saldý üzerime,
Her polende senden sadece bir renk vardý
Renk cümbüþüne eriþemedim.
Döndüm dolandým geri geldim
Sildim her ne varsa senden ýrak
Anýlarý, içinde sen olmayan hayalleri,
Unutmak için, koynumda uyuttuðum tüm bedenleri…
Fakat gördüm ki deðiþen hiçbir þey yok be gülüm,
Sen yine ayný sen suskun ve uzak…
Ben yine ayný ben.
Sana tutsak.
Reyhan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.