Baðrýmda karanfil kokulu ayrýlýklar büyütürüm
Baðýramam uyandýramam
Üzerine yorganýný çekmiþken ay
Üþür yarým kalmýþlýðýndaki sol yaným
Yýldýzlarýn yalnýzlýðýna karýþýr karanlýk yüzüm
Ha desen kaydý kayacak düþlerim
Kaydýný tutamadýðým özlemlerim tutar ellerimden
Ay tutulurken tutuþur gözlerim yanar
Uzar gölgelerim aþk ateþine yaklaþýrken
Isýnýrken donarým
Kipriklerim senli bekleyiþlerdeyken
Aklýma geldiðinde harama bulanýr uykularým
/Küskünlüðüm yok kimseyle...
Simi kaçmýþ aynalara / kara takvim yapraklarýna/
Dalýndan düþer sarý yapraklý son þiir
Sonbahara karýþýrýz katýksýz küllenmemiþ
Ve sen avuçlarýmda açarsýn/ saçýlýrsýn
Sen kokarken her yaným, oda dolusu yanlýzlýðým çöker üstüme
Karabatak bakýþlarýmla dalarým kara sulara...
(Ýþte o vakit...)
Dilimde vuslat türküsü susar, ahraz kalýr yürek
Ürkek bir yol sapaðýnda kalýr ruhum
Karýnca adýmlarýmla kala kalýrým bir yol kenarýnda
Uzar giderken sen, ben olmayan sana sarýlýrým her akþam....