Sen, Ýnsanlarýn ayak basmadýðý uzaklarda, Soðuk, karlý dað doruklarýnda, Ulaþýlmasý zor, Koparýlmasý hatta koklanmasý bile imkansýz, Asi bir kardelensin.
Sen, Herkesin gelip geçtiði yol kenarlarýnda, Ýnsanlarýn görüp te farkedemediði, Ilýk baharlarýn kucaðýnda, Tomurcuðundan yeni sýyrýlmýþ, Masum bir papatyasýn.
Sen, Kokularý ta uzaklardan bile duyulan, Yeþil yapraklý dallarda, Meltemlerle el ele salýnan, Güzelliði bozulur mu diye, Dokunulmaya korkulan, Nazlý bir leylaksýn.
Sen, Bir çiçeksin adýný veremediðim. Asi mi, Masum mu, Nazlý mý, Duygularýný asla bilemeyeceðim, Bir çiçeksin.
Ahmet Ormancý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet ORMANCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.