Bir varmýþ bir yokmuþ, Hatta hiç yokmuþ. Zamaný yokmuþ,mekaný,kelamý... yokmuþ velhasýl. Yalnýz bilinen varmýþ. Herkes bilirmiþ ki Her masalýn sonunda muradýna erip kerevetine çýkan varmýþ. Bir de gökten düþen üç elma.... Dinleyen olmuþ bu kalemi tutan,anlatan olmuþ,kahraman olmuþ Hatta masal olmuþ Bir elma dahi düþmemiþ payýna. Az yazmýþ,uz yazmýþ dere tepe düz yazmýþ. Kendi masalýný kendi yazmýþ. Herkes görmüþ ki gökten elma deðil sevda düþmüþ. Biri yazana,biri dinleyene diðeri aþka nasip olmuþ. Yazan almýþ,sevmiþ ve yanmýþ. Yer gök þahitlik etmiþ bu sevdaya O zaman anlamýþlar ki Herþey yalanmýþ ancak sevda varmýþ. Sosyal Medyada Paylaşın:
dilşen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.