Yürü, can gözünü aç, þu âþýklara bir bak hele: Nasýl sarmaþdolaþ, gönül gibi bir þey olmuþlar, nasýl gelmiþler can gibi elsiz, ayaksýz hale.
Bahçeden daha güler yüzlü onlar, gülden daha güler yüzlü. bilgiden daha doðru, akýldan daha hünerli, serviden daha hür. Ölmezlik suyundan daha arý, duru.
Hep zerreler gibi hovardalar. Güneþ onlara kaftan. Balçýða ayak basmýþlar, baþ komuþlar gönül dizine. Kanlarýn üzerinden geçmiþler, kan denizlerin dalgalarý arasýndan. Etekleri gene tertemiz; bir þey bulaþmadan eteklerine.
Diken içindeler, ama gül gibiler. Hapisteler, ama þarap gibiler. Balçýk içindeler, ama gönül gibiler. Gece içindeler, ama sabah gibiler.
Sen onlarýn þarabýný bir iç de gör: Naýl birdenbire ferah olur, aydýnlanýr yüreðin, birdenbire nasýl unutulur her þey, nasýl birdenbire gözlerinin içi güler.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mevlana Celaleddin-i Rumi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.