Üstümde bu ütüsüz gökyüzü, Altýmdaki tarazlanmýþ yol benim Hep yanýmdaydý zaten, Kendimi bildim bileli. Zaman zaman katlayýp bazen açardým, Cebimde taþýdýðým bir mendil gibi.
Yani bilirdim bir kamyon þoförünün Göðsündeki motor sesini, Uykuda bile dinlediðini. Yüzünde hasret belirtileri bulunan biri, Koynunda taþýrdý bir aþk hikâyesini Kabuk baðlamýþ muska gibi.
Ama yine de yaralýyor beni, Yüzümün gölgesinde kýrýlan bu dal sesi; Ürkütüyor bir þiirin içinden, Göçebe kuþ sürülerini Ve ben böðrümde bir avlu serinliði, Sessizce dinliyorum akýp giden geceyi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Metin Altıok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.