Þimdi aþk kaçmýþ bir ilmektir gövdenin örgüsünde Uykusuz bir gecenin çitlerine takýlan. Sökülür durmadan uzayan ipliðiyle, Sarýlýr mekiðine sabahýn Ürkek bir güvercin halinde. Ve sen eksildikçe o güvercin tamlanýr, Kanatlanýr böylece köpüren özlemiyle. Uçar gider geçmiþ bir günün ardýndan, Bir tüy kalýr geriye senin bittiðin yerde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Metin Altıok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.