eskiden küçükken ben minicik bir çocukken ayaðýmda don tutmazken burnumdan sümük akarken çamurda misket oynarken tasayý derdi tanýmamýþken dünyayý yalnýzca doðduðum yer sanýrken ilimden ilçemden haberim yokken
ilk okula baþlarken okulda öðretmenim döverken arkadaþlarýma öfkelenip söverken iþte o yýllarda ben… annem babam öðretmenim konu komþu büyüklerim ne söylerler ne yap derlerse çocukluk saflýðý ile doðrudur derdim
yýllar geçti altýndan su geçen köprülerin yenisi yapýldý gönül bazen bir güzele kapýldý deðiþtik olgunlaþtýk çaðdaþlaþtýk! ayný apartmanda merhabasýz yýllar terör tetikçilerine emanet sokaklar yollar þakýr þakýr su dökülen balkonlar birbirinden kuþku duyan insanlar yalanlar dolanlar þeytanýn bile aklýna gelmeyen planlar
iþte bütün bunlar güzel yurdum insanýnda salt deðiþmeyeni gösteriyorlar
istisnasýz deðil elbet gerçekte emeðini yüreðini her þeyini ortaya koyanlar da var ancak bunlar azýnlýktalar
inancýnýzý yitirmeyin derim elbet bu böyle sürüp gitmeyecek gün gelecek karanlýk bitecek özgür bir ülke ve dünya olacak ancak sýrt üstü yatmakla olmaz herkes elini taþýn altýna koyacak
.. . Sosyal Medyada Paylaşın:
Ramazan Alemdar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.