ve böyleydi hayat bir vardýn bir yoktun öyle de nereden bilebilirdim bunu bir kuþun ölümüyle anlayacaðýmý
ve hayat böyleydi iþte nereden ne anlam çýkaracaðý sanki sana mý baðlý...
küçük bir sýðýrcýktý oysa küçücük, minicik bir yavru bir afet gibi yaðmur meðer afetiymiþ sýðýrcýðýmýn... yuvadan düþeni kurt kapmadý bu sefer... ben bulmuþtum.
akþam eve döner dönmez yanýna koþtum yere düþmüþ bir iskelet kabaran tüyler ýslanmýþ, bulanmýþ gözü yarý açýk yavrucuk öyle bakakalmýþ. dondum ben buz gibi dondum o an o an, içimden koptum
bahtsýz doðmuþ yavrucuk ne bilsin onca hünerli el varken a yavrucuk yoksa beni mi buldun?
böyleydim ben sanki, hep böyleydim tutamadým ya kanadýndan yanaðýndan okþarken elimde kaldýn
sýðýrcýk yavrusuydu iþte bildiðin... benim için farklýydý oysa... avucuma ilk aldýðýmda inan çocuk gibi heyecanlandým baktým güzel dudaðýna ve tutamadým kendimi öpmek için uzandým
a yavrucuk, bu akþam sen gittin ben de kalakaldým. ardýndan... sanki donakaldým hüzün yaðdý gözlerime býrakamadým a yavrucuk, affet beni dilerim gittiðin yerde bulursun annenin sýcak, yumuþak kanatlarýyla saran pamuk bedenini.. ve ben de hiç olmayan cana can katan þefkatini
sen gittin ben kaldým sanma gittin belki ama bu zindanda ben duvarlara bakakaldým... nolur affet beni
20.05.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
obsidyen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.