Anadolu

Gençliðe

Yürüyordum: Aðlýyordu ýrmaklar;
Yürüyordum: Düþüyordu yapraklar;
Yürüyordum: Sararmýþtý yaylalar;
Yürüyordum: Ekilmiþti tarlalar.

Bir ses duydum, dönüp baktým, bir kadýn:
Gözler dönük, kaþlar çatýk, yüz dargýn;
Derileri çatlak, baðrý kapkara,
Sað elinin nasýrýnda bir yara

Baþýnda bir eski püskü peþtemal
Koltuðunda bir yamalý boþ çuval...
........................
-Ne o bacý?
- Ot yiyoruz, n’olacak!..
-Tarlan yok mu?
- Ne öküz var, ne toprak...
Bugüne dek ýrgat gibi didindim;
Çifte gittim, ekin biçtim, geçindim,
Bundan sonra...
- Kocan nerde?
- Ben dulum;
Kocam þehit, bir ninem var, bir oðlum.
- Soyun, sopun?
- Onlar dahi hep yoksul!
Ah Efendi, bize karþý Ýstanbul
Neden böyle bir sert, yalçýn taþ gibi?
Taþralarýn hayvanlýk mý nasibi?..
........................
Hayýr hayýr, bu nasibi almak için doðmadýn.
Onun için doðdun ki sen kadýnlýðýn hakkiyle
Ocaðýnýn karþýsýnda saadete eresin,
Göðsünü kabarttýran anneliðin aþkiyle
Evladýna südün gibi pak duygular veresin.
Sen bir aziz yoldaþsýn:
Senin sesin hayat için dövüþmeðe koþturur;
Senin sevgin vatan için fedakarlýk öðretir;
Senin yüzün insan için bir merhamet duyurur;
Senin ile insanoðlu yeryüzünü þenletir.
Lakin bizler bu haklarý unuttuk;
Kadýnlýðý hayvanlýkla bir tuttuk;
Ninen gibi sana dahi hor baktýk;
Seni dahi garip, yoksul býraktýk!..
........................
Kinler için karalarý baðlýyan,
Zevkler için zelil sefil aðlýyan.
Acý gören, cefa çeken, ezilen,
Irzdan baþka her þeyini veren sen!
Sen þu güzel vatanýnda cehennemde gibisin;
Gözyaþýnla ýslattýðýn kanlý toprak üstünde
Sana her yer bir çöl gibi cývýltýsýz, çiçeksiz;
"Ekmek" diye aðladýðýn saðýr bir halk önünde
Sana herkes bir kurt gibi merhametsiz yüreksiz.
Senin herbir ümidin
Ayrýlýksýz, yoksulluksuz bir dünyaya kalmýþtýr,
Oraya ki masum çiftler hýçkýrýksýz yaþarlar;
O melekçe sevgilerle birbirini okþarlar;
Ve burada Allah bütün dilekleri yaratýr?
Ne vakte dek gençliðine hakaret,
Bu ayrýlýk, bu gözyaþý bu ölüm?..
Bu sert demir, bu aðýr yük. bu zulüm?
Yazýk, sana aðlamýyan þiire;
Yazýk, sana titremiyen vicdana;
Yazýk, sana uzanmayan ellere;
Yazýk, seni kurtarmýyan insana!..
........................
Ey vatanýn baðrý yanýk bucaðý.
Hani senin bereketli hasadýn,
Yeþil yurdun, mesut çatýn, þen çiftin?
Hani senin medeniyyet hayatýn,
Yolun, köprün, kazman, iðnen, çekicin?
Ey Türklüðün otaðý!
Ne vakte dek bu acýklý sefalet,
Bu viranlýk, bu inilti, bu kaygu?
Ne vakte dek bu uðursuz cehalet.
Bu taassup, bu görenek, bu uyku?
........................
Yazýk, sana aðlamýyan þiire;
Yazýk, sana titremiyen vicdana,
Yazýk, sana uzanmayan ellere;
Yazýk, seni kurtarmýyan insana!..




Sosyal Medyada Paylaşın: