Zaman
Zaman ki: Tezgahinda dokudu beni,
Ölümü unutturdu dindar ruhuma.
Zaman ki; bir hece de okudu beni
Gül diye dikenleri serdi yoluma.
Özledigim bir rüya bu gün sevgilim;
Iklimlerin bittigi yerde o þimdi.
Zihnimde kanat açan pembe emelim
Bir zaman bana yardi, benim eþimdi.
Fakat savurdu onu zaman rüzgari,
Ebediyyet yolunda agliyor þimdi.
Zaman, aldi elimden yeþil bahari.
Bilmiyorum neyimdi o benim, kimdi?
Zaman yollari diken, derin uçurum,
Maceralarim öksüz, gözlerimde yaþ,
- Zamanin kollarinda ah... ölüyorum
Yetiþir artik zaman, bagrin niye taþ?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Bozkurt Esenyel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.