Yaşıyor Muyum?

Ýnsaným; fýrtýnalar, boranlarýn eseri,
Sefalet ateþinde yanmaya gelmiþim ben.
Beyhude bekliyorum doðacak beyaz fecri,
Yazýk ki yaþamaða mahkum edilmiþim ben...

Mezar taþlarý kalem, birer destan yazýyor.
Bu destaný gözyaþý içmiþ bir can yazýyor.
Alnýmdaki her çizgi böyle ferman yazýyor:
Yazýk ki yaþamaða mahkum edilmiþim ben...

Dünya þuursuz tezgah, ustabaþý sefalet,
Kendi kendini yedi, hayal oldu asalet.
Ruhumuzdan göç etti merhametle adalet
Yazýk ki yaþamaða mahkum edilmiþim ben...

Ben insanlar tanýrým maskeli bir þeytandýr,
Ýnsanlýk kitabýnda birer kara destandýr.
Mutlu olanlar yalnýz, topraklarda yatandýr.
Yazýk ki yaþamaða mahkum edilmiþim ben...

Vicdanlar bir kayadýr, ruhu sarmýþ menfaat,
El, etek öpmek hüner, çiðneniyor hakikat.
Bel bükmekle geçiyor böyle mi olur hayat
Yazýk ki yaþamaða mahkum edilmiþim ben...

Tanrým, Tanrým! ýþýk ver þu kararan dünyaya,
Erisin lugatlarýn vicdan dediði kaya.
Sana deðil ey Tanrým tapýyorlar paraya.
Yazýk ki yaþamaða mahkum edilmiþim ben...







Sosyal Medyada Paylaşın: