Nokta
Mesafe yiginlari ardinda
Uzak ve yitik anilar,
Meçhul diyarlarin rüya iklimlerinde
Uçmayi çoktan unutmuþ kuþlarin kanadinda
Çocuksu gözyaþlarinda.
Aglamayi özlemek.
Terk edilmiþ bir dünyanin
Sabahi özleyen gecesinde,
Musalla taþinda yarim kalmiþ bir rüyanin
Nemli bir mezara sinen sesinde
Zerre zerre erimek.
Varligin, yokluga köle oldugu,
Tüm renklerin siyahta boguldugu
Yaþanti masalina
Son noktayi koydugumuz anda
Bütün çabalara paydos diyerek
Ölmek...
Zamanin alinda çizgileþen izinde
Bir gül yapragina hasret,
Kaderin son besteledigi þarkiyi duya duya
Geçivermek, herkesin geçecegi, o köprüden
Uyanilmaz uykuya.
Sonsuzlugun önünde dize gelmek.
Iþte gerçek yasa, alinyazisi
Son vazife, son siginak.
Iþte son satiri bitirdik mektubu
Tüm çabalara paydos diyerek
Ölmek...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Bozkurt Esenyel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.