İzmir’de Akşam ve Sen

Sonsuzlugun þarkisini söyler dalgalar,
Özlemin mavi mavi büyür denizlerde.
Yeni bir dram baþlar,
Güneþ batar, açilir yeniden perde.
Simsiyah bir gök, piril piril yildizlar,
Milyonlarca inci serpilir baþtan baþa,
Deniz dalgalarla uzatir semaya kollarini
Mavi ile siyah kucaklaþir.
Böylece baþlar temaþa.
Mehtap aryaya baþlar,
Kariþir birbirine neþ’eyle hüzün,
Sonra sen görünürsün.
Ayýn daðýlmýþ saçlarý arasýndan.
Tümünden güzel ve müstesna senin yüzün.
Seslenirsin bana dalgalardan,
Ak yaþlar dökülür aðlayan Karapýnar’dan.
Yokluðun sarar tüm varlýðýmý,
Dolar içime kara sevdan denizlerce
Bir þeyler kýrýlýr yüreðimde
Damarlarým sýzlar ince ince.
Bir rüzgar eser karþýyakadan
Seninle dolu, fakat sensiz.
Yas tutmuþçasýna morarýr daðlar
Mordoðan’da.
Sensiz aðlarým, yalvarýr deniz
Karapýnar, Karaburunda.
Özlemin büyür göklercesine
Dalga dalga derinden,
Þarkýlar kolkola açýlýr denize
Davud’un yerinden.
Tümünde sen varsýn;
Denizde, dalgalarda,
Güzelbahçe’de, Karapýnar’da;
Sensin büyüyen þimdi, sevda, sevda
Mordogan’da.

Uzatýrým kollarýmý denize
Seni tutamam.
Umutlarým kýrýk, bükük boynum
Sen yoksun diye ondan.
Ak yaþlar dökülür
Þimdi benimle aðlayan
Karapýnar’dan.





Sosyal Medyada Paylaşın: