Gibiyim II
Akþamdan ses gelir batinca güneþ,
Aglayan bulutlar gözyaþima eþ,
Yandikça içimde dert, ateþ ateþ
Tikanmiþ bacada duman gibiyim.
Bu anda yalnizlik benim eþimdir
Anamdir, babamdir ve kardeþimdir.
Içim degil size, gülen diþimdir
Ruhunu uçurmuþ bir can gibiyim.
Kurumuþ tarlayim yagmur bekleyen.
Talihtir derdime bin dert ekleyen.
Hasretim bir sese, bana gel diyen,
Dostum yok, herkese düþman gibiyim.
Çaresiz garibim, nerde tababet?
Hep beni buluyor kötü akibet,
Kanayan bir yara içimde gurbet
Tikanmiþ damarda alkan gibiyim.
Aþkim bilmecedir, çözenim yoktur,
Kirilmiþ bir sazim düzenim yoktur,
Bir uzun destanim yazanim yoktur
Cönklerde yaþayan divan gibiyim.
Edirneli aþik Mehmet’tir adim,
Anadan garibim garip yaþadim.
Dert yanmak degildir benim muradim
Derdime ben kendim, derman gibiyim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Bozkurt Esenyel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.