Atamam

Vefalý Eþime

Onda sevgi ve özlem, onda aþktan bin yara.
Atamam ben kalbimi atamam sokaklara.
Sözüm geçmese bile saçýmdaki aklara,

Son umudum da bitse dalsam karanlýklara
Atamam ben kalbimi atamam sokaklara.

Bitmeyen çilelerim tatlý azabým onda,
Beraberce aðladýk, güldük gecekonduda.
Nasýl terkederim ben onu yolun sonunda

Gücüm var týrmanýrým geceden þafaklara
Atamam ben kalbimi atamam sokaklara.

Soframýzda her akþam katýk ettik bin derdi,
Her mevsim aþk rüzgarý ondan bana eserdi.
Ayaklarým güçsüzken o bana omuz verdi.

Var olmaktan sýyrýlýp karýþsam da yoklara
Atamam ben kalbimi atamam sokaklara.

Elli yýldýr yaþamda beraberce yol aldýk,
Geceleri sabaha mýsralarla baðladýk.
Sevginin sofrasýnda yiyemedik aç kaldýk.

Buna raðmen kýskanmam, gýpta etmem toklara
Atamam ben kalbimi atamam sokaklara.

Bir kadehi bölüþtük bir dilim ekmek gibi,
Tek yazgýya çizilmiþ ikimizin nasibi,
O benim can yoldaþým, ben onun tek sahibi.

Ayný güzeli sevdik, ikimizin bu yara
Atamam ben kalbimi atamam sokaklara.

Mutluluk kadehini sunmadý bize yaþam,
Gözyaþýmýzý içtik tek kadehte her akþam,
Aþktan yana ikimiz, ikimiz de sýrsýklam

Þarkýmýzý okuduk gece karanlýklara
Atamam ben kalbimi atamam sokaklara.

Bu iki garip aþýk iþte böyle yaþadý;
Biri kýrýk kaldý hep, birinin þair adý.
Yar elleri yerine bizi acý okþadý.

Ölümedek kanasa ikimizin bu yara
Atamam ben kalbimi atamam sokaklara.

* Þiir "Selçuk Alagöz" tarafýndan bestelenmiþ;
"Selçuk-Rana Alagöz" tarafýndan kayda alýnmýþtýr.







Sosyal Medyada Paylaşın: