Bu gün 29 Ekim cumhuriyetimizin 84. yýl dönümü ulusumuza bayramýmýz kutlu olsun… Bu vatan bizlere þehitlerimizden emanet, sevmek, sahip çýkmak ve de yükselmek, hepimizin boynunun borcudur… Çanakkale’de, Domrupýnar’da… ve yurdun her yanýnda çetin savaþlarla ülkemiz düþman iþgalinden kurtarýlmýþtýr… Vatanýmýzýn her zerresinde þehit kanlarý vardýr. Halende þehitlerimiz topraðýmýza düþmektedir. Osmanlý devletine oynana oyunlar, þer senaryolar ülkemiz üzerinde de oynanmaya çalýþýlmaktadýr…Tüm dünya þunu bilmelidir ki, Türk Milleti asil bir millettir. Hiçbir senaryo, hiçbir þer hedef yerine varmayacak, onlarý yapanlarýn kendilerine katlarýyla dönecektir…
Bu gün 29 ekim en büyük bayramýmýz… Kalbimizde sýzý, gözlerimizde yaþ var. Bir ayda 27 þehit, 8 askerimiz tutsak þer güçlerin maþalarý tarafýndan… Kabullenmek çok zor…Bu ülkenin ekmeðini yiyip, bu vatana hayasýzca kurþun sýkmak, akýl ve mantýðýn dýþýnda, insanlýkla alakasý olmayanlarýn yapabileceði iþ olsa gerek… Terörü ve terörizmi kendini insan vasfýna koyan herkes kýnamak zorundadýr… Yetmiþ Milyonla baðýrýyorum terörü nefretle kýnýyoruz….
Bu gün 29 Ekim yetmiþ milyon sokaklarda, ellerinde Ay_Yýldýzlý bayraðýmýz hep bir aðýzdan baðýrýyor:
ÞEHÝTLER ÖLMEZ VATAN BÖLÜNMEZ…
VATAN SANA CANIM FEDA…
HEPÝMÝZ MEHMETCÝÐÝZ…
Cumhuriyeti sevmek, Vataný sevmektir. Vataný sevmekse en büyük erdemliktir...
Cumhuriyeti biz, kanýmýzla canýmýzla kurduk, hiçbir þer güç onu yýkmaya gücü yetmeyecektir.((VATAN BÝR BÜTÜNDÜR PARÇALANAMAZ)) Atamýzýn sözü bizim rehberimizdir. Kürt’üyle, Laz’ýyla, Çerkez’iyle, Türk’üyle biz bir bütünüz... Söz konusu vatansa teferruatlarýn önemi yoktur. Hiçbir þer güç bu vataný bölmeye ve hain hedeflerine ulaþmaya gücü yetmemiþtir, yetmeyecektir de...
Vatan her þeydir. O yoksa ulusun ne dili, ne dini, ne ýrký özgür olur.
Vatanýný seveceksin. Sevmiyorsan aklýndan þüphe edeceksin.
Vatan namustur, bayraksa can…
Not: Biraz uzun yazacaðým için site yönetiminin bu konuda hoþgörüsüne sýðýnýyorum. Ýnanýyorum ki, bu mutlu günümüzde beni anlayýþla karþýlayacaktýr. Saygýlarýmla...
===KURTULUÞ SAVAÞI DESTANI===
YIL 1915...
VATANIMIN üzerinde kara bulutlar;
Bize karþý birleþmiþler, bütün düþmanlar...
Ermeniler bir yanda,
Ýngilizler bir yanda,
Fransýzlar baþka bir yanda....
Bütün haçlý zihniyeti bir arada,
Parsellemiþler VATANIMI kendi aralarýnda...
KAHPE DÜÞMANLAR, BU VATAN SÝZE KALIR MI?
TÜRK’ÜN ASALETÝNE ZÝNCÝRLER DAYANIR MI?
Ýþgal baþlamýþ; þehir þehir, kasaba kasaba,
Zulüm baþlamýþ, silahsýz halka,
Mazlumlarýn feryadý, yükselmiþ arþa...
Evler talan edilmiþ...
Evler yýkýlmýþ...
Ýnsanlar canlý canlý yakýlmýþ...
Süngülerin ucuna bebeler takýlmýþ...
Taþ üstünde taþ,
Baþ üstünde baþ,
Býrakmamakmýþ, niyetleri...
Aðýr olacak elbet, bu zalimlerin diyetleri...
TÜRK’ÜN ASÝL KANINI...
TÜRK’ÜN VATAN SEVDASINI...
TÜRK’ÜN GÖÐSÜNDEKÝ ÝMANINI...
Hesaba katamamýþlar...
Aldanmýþlar, yanýlmýþlar...
Yüze, onla...
Silaha, yabayla...
Topa, imanla...
Elif’in kaðnýsýyla...
Nene hatunun baltasýyla...
Sütçü imamým fetvasýyla...
Zekiye çocuðun VATAN sevdasýyla...
Baþladý VATAN savunmasý...
Her savaþtan geldi zafer havasý...
Yýl 1919...
Bir kurtarýcý çýktý ortaya...
Halký topladý bir araya...
Adý: MUSTAFA KEMAL’DÝ,
Baþkumandandý...
Savaþlar yönetti,
Zaferlere imza attý...
Vatan kurtarýlmaya baþlandý...
Çanakkale’den, Dumrupýnar’dan
Antep’ten, Urfa’dan
Ýzmir’den, Ýstanbul’dan
Zafer haberleri geldi her yerden...
BÝR DESTAN YAZILDI, ÞEREFLE, ÞANLA...
BÝR DESTAN YAZILDI, ÞEHÝTLE, KANLA...
BU VATAN KURTARILDI BÜYÜK CEFAYLA...
Bu VATANI sevmeliyiz...
Bu VATANI korumalýyýz...
Bu VATANI yüceltmeliyiz...
GEREKTÝÐÝNDE BU VATAN ÝÇÝN ÖLMELÝYÝZ...
===BU VATANA SAHÝP ÇIKIN===
Rahmetlik ninem anlatmýþtý bana;
Çok duygulanmýþtým, çocukluk halimle;
Uzun süre aðlamýþtým.
Kurtuluþ Savaþý yýllarý;
Ermeni sarmýþ bütün vataný;
Yakmýþ köyleri, talan etmiþ her yaný;
Toplamýþlar camiye, yakmýþlar insanlarý;
Allahýn belalarý, Allahýn belalarý!
Ninem öksüz bir çocuk, henüz altý yaþýnda;
Ýki de abisi var, biri ondördünde;
Öteki, henüz onyedisinde;
Yoksulluk diz boyu, yedikleri arpa ekmeði,
Babalarý þehit düþmüþ, ölmüþ anneleri,
Onlara, kol kanat germiþ, yaþlý nineleri.
Kara bir gün, ÝSPÝR`in üzerinde, karabulutlar yükselmiþ,
Bir yangýn yükselmiþ, gökyüzünü kaplamýþ,
Ýnsanlýk yanmýþ, insanlar yanmýþ,
Çoruh Irmaðý bile, bu yangýný söndürememiþ.
Ninem duygulanýrdý, her anlattýðýnda;
Ninem aðlardý, ben aðlardým.
Ninem þöyle anlatýrdý bana:
_Ahh yavrum, ALLAH``ým düþmana fýrsat vermesin!
Ne acý yýllardý, o yýllar,
Bir gün bir yangýnla uyandýk,
Yanýyordu ilçemiz, cayýr cayýr,
Bazen de, silah seslerine karýþýyordu insan sesleri.
Ermeniler iþgal etmiþ, ilçemizi diyorlardý;
Yakýyorlar her þeyi, binalarý, hayvanlarý,
Bahçeleri, ekili tarlalarý,
Allahýn belalarý, Allahýn belalarý!
Kapýmýz kýrýldý o gün,
Yüzlerce Ermeni bozuntusu,
Ambardan ekinimizi boþalttýlar,
Aldýlar her þeyimizi;
Dýþarý çýkarttýlar bizi,
Yaktýlar evimizi.
Dayanamadý ninem haykýrdý;
Ninemi attýlar ateþe, yaktýlar diri diri!
Unutamýyorum evladým, o günü unutamýyorum.
Aklýma geldikçe aðlýyorum, aðlýyorum.
Büyük abim, dayanamadý çekti býçaðý,
Öldürdü, ninemi yakanlarý,
Sardýlar etrafýmýzý çakal sürüleri,
Baðladýlar ayaklarýmýzý, ellerimizi,
Biri suratýma bir tekme vurdu,
Alkanlara boyandý yüzüm,
Büyük abim, tükürdü düþmanýn suratýna:
_Alçaklar ne istersiniz ufacýk çocuktan,
Býrakýn onu gitsin, öldürün bizi!
Size, OSMANLI böylemi davrandý; be rezil!
Kahkaha sesleri yükseldi,
Bozuk Türkçesiyle biri seslendi:
_Ufak büyük fark etmez TÜRK tohumu,
Öldüreceðiz hepinizi, kurutacaðýz soyunuzu.
Ufak abim, yattýðý yerden kükredi:
_Sus soysuz köpek,
Alma aðzýna, TÜRK`ün adýný,
TÜRK asildir, kurtaracak VATANINI,
Acýrým sana, kurtaramayacaksýn canýný!
Hepside þaþýrdýlar, baktýlar birbirlerine.
_Söyle bakalým, esir sen misin, biz miyiz?
_Hiç bir TÜRK esir alýnamaz!
_Ýþte aldýk ya sizi,
_Bedenlerimiz esir ama, RUHUMUZ asla esir alýnamaz!
_ Ruh mu? Oda nedir ki?
_Sizde olmayan, bizde olan, VATAN SEVGÝSÝ
Baðladýlar ellerimizi, halatlarla atlarýn arkasýna,
Sürüklediler yerlerde bizi
Parçaladýlar her yerimizi;
Bir mucize oldu, koptu halat ortadan,
Ellerim çözüldü, kurtuldum oradan.
Saklandým, Çoruh`un kenarýna;
Aðabeylerimi de getirdiler, karþý kenarýna,
Baðladýlar ayrý ayrý aðaca,
Yaptýlar dayanýlmaz iþkencelerini!
Þehit ettiler aðabeylerimi
Çoruh`a akýttýlar kanlarýný,
Ufacýk yüreðim parçalandý;
Feryadým arþa dayandý.
Bu gün üç þehidim vardý...
ALLAH`ým ne korkunç zamandý.
Çoruh, sen akarsýn utanarak,
Ben bakarým sana yanarak!
Sen aktýkça, ben sana baktýkça,
Yüreðim her zaman döner hazana.
Ahh evladým, ahh,
Siz, þimdi beðenmezken, tereyaðlý ekmeði,
Biz, bulamadýk bir parça kuru ekmeði.
Ermeniler her þeye düþmandýlar,
Yaktýlar, bahçeleri tarlalarý,
Günlerce aç kaldýðýmý bilirim,
Ömrüm boyunca, unutamam,
Bir kýþ günüydü,
Hava soðuk mu, soðuktu,
Çoruh`un ayazý titretiyordu bedenlerimizi;
Ermeniler almýþtý her þeyimizi;
Çoðumuz, çocuk ve ihtiyardý.
Günlerdir bir þey yiyememiþtik,
Aç mý, açtý karýnlarýmýz.
Ot aradýk saatlerce,
Bildiðin ottan evladým.
Hani hayvanlara veriyoruz ya, iþte o ottan,
Ne acýdýr ki, bulamadýk!
Çaresizdik, açlýktan ölmemeliydik,
VATANIMIZ için yaþamalýydýk.
Düþman atlarýnýn dýþkýlarýný topladýk,
Dýþkýlardaki arpalarý, suyla ayýkladýk,
Ýyice yýkayýp, piþirip yedik
Biz bunlarý yaþadýk, biz bunlarý yaþadýk
Bir Cuma günü, müftü cumayý kýldýrmadý,
Yediden yetmiþe bütün halký topladý,
Herkesi orduya kattý.
Herkes elinde ne varsa onunla savaþtý,
Tüfeklerine, yüreklerimizle karþý koyduk,
Ben altý yaþýndaydým, savaþtaydým;
Gözcülük yaptým, silah kullandým.
ALLAH ALLAH sesleriyle düþmaný kovaladýk,
Þehit kanlarýyla VATANI suladýk,
Bu VATAN kolay kazanýlmadý,
Her zerresinde þehit kaný var.
BU VATANIN KIYMETÝNÝ BÝLÝN;
BU VATANI KORUYUN!
BU VATANA SAHÝP ÇIKIN
Bu VATANI sevmesen oðlum,
Ýki elim yakanda olacak bilesin
_Merak etme ninem,
Ömrüm yettikçe, kanýmýn son damlasýna kadar,
VATAN SEVGÝM BÝTMEYECEK
===HASAN’IM AH HASAN’IM===
Kurtuluþ savaþý yýllarý;
Zalim düþman sarmýþ bütün vataný,
Her yanda savaþ,
Her yanda þehit kaný…
Koþuyorlar ölüme…
Kurtarmak için VATANI…
Hasan öksüz bir çocuk,
Ana yok, baba yok.
Üç aðabeyside gitti Çanakkale’ye,
Þehitlik haberleri geldi geriye…
Hasan’ým yýkýlýp döndü deliye…
Düþtü yollara gece gündüz yürüdü,
Çarýklarýnýn altý yürümekten çürüdü…
Yalýn ayak vardý þehre…
Doðruca koþtu toplanma yerine…
Komutan baktý sýrada bir çocuk,
Ayaklarý çýplak, yüzüyse donuk…
Hemen gitti onun yanýna:
—Adýn ne senin?
—Hasan efendim.
—Hasan bu halin ne, ne iþin var burada?
—Üç gündür yoldayým; ondandýr bu periþan halim.
Bir dinleneyim bak, çaký gibi asker olurum.
Beni de gönder cepheye ne olur komutaným…
Ben de vatanýmý savunayým…
—yaþýn kaç Hasan?
—On buçuk…
—Buçuðu söylemesen olmaz deðil mi?
Savaþ çocuklara göre deðil Hasan.
Vatanýmýzý kurtaracaðýz sen git evine,
Al þu parayý da bir çift çarýk al kendine…
—Eve gidip ne yapacaðým?
—oyun oynarsýn, topraktan evler yaparsýn;
Kaðnýlar yaparsýn, atlar yaparsýn..
—komutaným þehitlerimin kaný var, o toprakta,
Utanmadan nasýl oyun oynarým…
Ne olur beni de götür, su taþýrým, yük taþýrým.
Komutan bu ýsrarlar dayanamayýp, aldý yanýna…
Cephede Hasan bir kartaldý;
Askere su veriyordu, mermi veriyordu;
Sevgi veriyordu güç veriyordu;
Gözcülük yapýyordu;
Bazen de düþmana tuzak kuruyordu.
Yüreðini ortaya koyuyordu;
Vatan aþkýyla yanan yüreðini…
Bir gün Hasan’’ým geldi, kana boyanmýþ,
Silahlar sustu toprak aðladý.
Hasan’’ým ah Hasan’ým
Ben sana nasýl nasýl yanarým…
===BÝR ÞEHÝDÝN SON MEKTUBU===
Sevgili kardeþim,
Bu gece rüyamda beni vurmuþlardý,
Cenneti gördüm, cenneti gördüm.
Arkamdan aðlýyordunuz, TÜRKÝYE aðlýyordu.
Babam Vatan sað olsun, diyordu;
Anam karalar baðlýyordu...
Komutaným ay yýldýzlý bayaðý vermiþti elime,
Yürü aslaným diyordu.
Cennet kapýlarý aralanmýþtý,
Ben gülüyordum.
Ben gülüyordum.
Ölüm gülerek karþýlanýr mý?
Ben karþýlýyordum.
Ah kardeþim, ahh,
Beni kimler vuruyordu; biliyor musun?
Bu ülkenin ekmeðini yemiþ,
Havasýný solumuþ,
Ayný okulu, ayný sýrayý paylaþtýðýmýz,
Ekmeði ortadan bölüp verdiðimiz,
Beyni yýkanmýþ, Vatan haini
Üç beþ çapulcu..
Benim zoruma bu gidiyordu;
Benim zoruma bu gidiyordu...
Kabullenemiyordum bir türlü,
Aklým almýyordu.
Aklým almýyordu...
Onlarý bu hallere düþürenlere lanetler okuyordum!!!!
Lanetler okuyordum!!!!
Gazeteler manþetten vermiþ þahadetimi,
Sen teröre Lanetler yaðdýrýyordun,
Gizleyememiþtin gözyaþlarýný,
Sen aðlýyordun,TÜRKÝYE aðlýyordu.
Ben aðlamayýn diyordum;
Bu vataný sevin,
Bu vatana sahip çýkýn
Bu vatana binlerce can feda,
Binlerce can feda....
===15 ÞEHÝDE AÐIT===
Kadir gecesine bir gün kala,
Düþtüler topraða on beþ caným…
Baðrýmda ateþ, gözlerimde yaþlar,
Bir bilseniz nasýl nasýl yanarým…
Ekimin yedisi ikibinyedi,
Þehit haberleri baðrýmý deldi…
Hainler kalleþçe tuzaklar gerdi,
Topraða düþtüler benim canlarým…
Þehitler ölmez deyip aðlarým,
Vatan sað olsun deyip aðlarým…
Kadir gecesinde onlara dualarým,
Hainlere ise beddualarým…
Yavrularým, kardeþlerim, canlarým,
Baðrým coþtu göz yaþlarým çaðlarým,
Bayraðýma rengi veren kanlarým…
Bilin ki bu vatan sizden emanet,
Hazýrlandý sizlere elbette cennet…
Sizler ki ölümsüz kahramanlarsýnýz,
Bayraðý bize býrakanlarsýnýz…
Kurban vatanýmýza canýmýz,
Yerde kalmayacak yiðitlerim kanýnýz…
Topraða düþtüler benim canlarým…
Þehitler ölmez deyip aðlarým,
Vatan sað olsun deyip aðlarým…
Kadir gecesinde onlara dualarým,
Hainlere ise beddualarým
===ÞEHÝTLER ÖLMEZ(1)===
Öyle bir sevda ki VATAN sevdasý,
Uðruna gider, canlarýn hasý…
Kanla yazýlsa da kaderi, þansý,
Her þeye bedeldir, Ay_Yýldýzýn dalgalanmasý…
Þehitler ölmez, Þehitler ölmez…
Kartal bakýþlarý haktan yanadýr,
TÜRKÝYE SEVDASI canýndan candýr,
VATANI korumak en büyük þandýr;
VATAN uðruna ölmekte vardýr…
Þehitler ölmez, Þehitler ölmez…
Ölü demeyin sakýn onlara,
Cennetin müjdesi geldi onlara…
Canlarýný verdiler VATANLARINA,
Caným kurbandýr yollarýna…
Þehitler ölmez, Þehitler ölmez…
===ÞEHÝTLER ÖLMEZ (2)===
VATAN sevdasýyla yanan gönüller,
Kalpte iman ile gider ALLAH’A...
Kýskanýr baykuþlar, öter bülbüller,
Büyük sevda ile koþar ALLAH’A...
O makamdan kutlusu var mýdýr daha?
Þehitler ölmez, Þehitler ölmez...
Bayraðýna vermiþ kutsal kanýný,
Önce VATAN diye yürür aslanlar...
Hainler kurarlar tuzak mayýný,
Kanlarý ulaþýr ulu ALLAH’A...
O makamdan kutlusu var mýdýr daha?
Þehitler ölmez, Þehitler ölmez...
Öyle bir sevda, öyle iman ki,
Ölüm bile uzak kalýr onlara...
Daðlar eðilir, bulutlar utanýr san ki,
ALLAH ALLAH sesleri tüm mekânlara...
O makamdan kutlusu var mýdýr daha?
Þehitler ölmez, Þehitler ölmez...
===MEHMEDÝN ANNESÝNDEN MEKTUP===
Mehmedim þehit oldun vatana;
Baban, dayanamadý senin acýna;
O da geldi bak, senin yanýna!!!
Ben aðlarým yana yana,
Hem babana hem de sana.
Haince tuzaklar mý kurdular?
Sana nasýl, nasýl kýydýlar?
Vicdanlarýna taþ mý koydular!!!
Ben aðlarým yana yana,
Hem babana hem de sana.
Niþanlýnýn eli baðrýnda kaldý;
Karalar üstüne kara baðladý;
Akan gözyaþlarýnda, seni aradý!!!
Ben aðlarým yana yana,
Hem babana hem de sana
Mehmedim severdin ya, Türkiyem sarkýsýný;
Vatanýna verdin, o mübarek kanýný;
Hainler bulacaktýr; elbette cezasýný!!!!
Ben aðlarým yana yana,
Hem babana hem de sana.
===ÞEHÝT ABLASININ FERYADI===
Ay balam can yavrum,
Yüreðimde acýnýn közü,
Bu vatana göz dikenlerin, kör olsun gözü,
Nasýl kýydýlar, nasýl sana,
Hesabýmý havale ettim ulu Allah’a
Al bayraða sarýlmýþ, heybetli vücudun,
Gözümde yaþ kalmadý, titriyor tüm uvzum…
Ah ah nasýl özledim bir bilsen seni
En çokta bakýþlarýný, bakýþlarýný yiðidim
Ne olur aç gözlerini, aç gözlerini þehidim…
Bilirim þehitler ölmez
Sen görüyorsun, biçare halimi
Bense göremiyorum, deniz mavisi gözlerini…
Geçende telefonda abla börek yap, gelmeðim dedin;
Oy yavrum can kuzum, sen böyle mi gelecektin?
Tabutunu görünce, ateþ baðrýmý yaktý,
Gök sustu, yer utandý, bayrak dalgalandý,
Türkiye benle birlikte, þehidine aðladý,
Civaným daha yirmi yaþýndasýn, sana toprak nasýl yaraþtý,
Bunu yapanlar vicdanlarýna taþ mý bastý?
Ah ah nasýl özledim bir bilsen seni
En çokta bakýþlarýný, bakýþlarýný yiðidim
Ne olur aç gözlerini, aç gözlerini þehidim…
Bilirim þehitler ölmez
Sen görüyorsun, biçare halimi
Bense göremiyorum, deniz mavisi gözlerini…
Ah kuzum ben sensiz öksüzüm,
Sol yaným hep kanayacak
Hasretin beynimi daðlayacak…
Þehitliðinde övünür, hasretinle yanarým,
Bin tane caným olsa vatanýma adarým.
Ýncinme gözyaþlarýma, ne olursun yiðidim,
Abla anne demektir, anla beni þehidim…
Ah ah nasýl özledim bir bilsen seni
En çokta bakýþlarýný, bakýþlarýný yiðidim
Ne olur aç gözlerini, aç gözlerini þehidim…
Bilirim þehitler ölmez
Sen görüyorsun, biçare halimi
Bense göremiyorum, deniz mavisi gözlerini…
NOT: BU ÞÝÝR ÞEHÝT CANEZELERÝNDEN SADECE BÝR KARE…
===VATAN TÜRKÜSÜ===
Güneþin baþka doðar, Ay’ýn bir baþka,
Þehrin baþka güzel, köyün bambaþka,
Ay yýldýzlý bayrak getirir aþka.....
Dünyada bulunmaz eþin TÜRKÝYEM.
Caným sana kurban, caným TÜRKÝYEM
Tarihin var, tarihlere sýðmayan,
Piþman olur sana, dostun olmayan,
Adaletin, insanlýða yön veren....
Dünyada bulunmaz eþin TÜRKÝYEM.
Caným sana kurban, caným TÜRKÝYEM
Müzaffer ordun, dillere destan,
Uðruna yazar, binlerce destan,
Milletin kahraman, Soyun kahraman.....
Dünyada bulunmaz eþin TÜRKÝYEM.
Caným sana kurban, caným TÜRKÝYEM
Kars’ýn baþka güzel, Ýzmir’in baþka,
Erzurum baþka güzel, Ýstanbul baþka,
Bezilir mi, sana duyulan aþka....
Dünyada bulunmaz eþin TÜRKÝYEM.
Caným sana kurban, caným TÜRKÝYEM.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.