Dün sevgiliyi gördüm,
Gözlerinde yaþlar vardý...
Dünyam yýkýldý o an,
Acýlar beni sardý...
Keþke görmez olsaydým o halini,
Rabbim alsaydý canýmý...
Dün bir daha anladým,
Büyük bir aþkla onu sevdiðimi...
Hep kendimi suçladým,
Affedemedim kendimi...
Onun bir damla gözyaþýnda dünyam yýkýldý,
Onsuz onla var olan hayatým,
Beni bir kez daha boðdu...
Oysa ona sevdamý anlatacaktým,
Onu asla kýrmayacaktým,
Bir anlýkta olsa onla mutluluk bulacaktým...
Olmadý...
...ve ben piþman oldum...
Ben anlattým,
O konuyu kapattý,
Güzel gözlerine,
Gözyaþlarýný kattý...
Ýlk defa nefret ettim kendimden,
Olmayacak sevgimden,
Utandým insanlýðýmdan,
Býktým canýmdan,
Caným tarifsiz yanýyordu,
Büyük bir alev beni sarýyordu...
O gidince dünyam anlamsýz oldu,
Beynime aðlayan hali doldu...
Piþmanlýklar,
Gözyaþlarý,
Umutsuz aþklar,
Kara sevdalar...
Benim hayatýmda hep vardý.
Sevgiliyi gözyaþlarýna boðmak,
Benim için büyük ardý...
Ne sevgilinin son hali gözümden gidecek,
Ne de bu sevda beni terk edecek...
Ne artýk ona sevdiðimi söyleyebileceðim,
Ne de o kalbimdeki aþký bilecek...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.