Herkes sefâ içinde yaþarken güzelliði, Odunu býrakýp da, taþý yakan ben miyim? Bütün gözler þâhane, irisler fýrýlfýrýl, Ýçlerinde sâdece þaþý bakan ben miyim?
Okurum gece gündüz dertlere çâre için; Gayretim ilerlemek; tâviz yok pâre için. Âvâre olmak deðil, olmak yekâre için.. Nehirler, çaylar gibi, yaþý akan ben miyim?
Âsî miyim yoksa ben, yollar tutuldu bir bir? Bir sürü soysuz mankurt kalbleri dolu kibir. Iþýðý arýyorum: Her yan karanlýk!.. Ve kir! Zifirî karanlýða aþý olan ben miyim?
Hepsi sefîl ve rezîl; hepsi kökten yalancý! Hepsi hem birbirine, hem kendine yabancý. Sanki elâlem mes’ut hiç kimsede yok sancý; Kâinatta, çileye baþý konan ben miyim?
Odunu býrakýp da, taþý yakan ben miyim/ Ýçlerinde sâdece þaþý bakan ben miyim? Nehirler, çaylar gibi yaþý akan ben miyim/ Zifirî karanlýða aþý olan ben miyim? Kâinatta, çileye baþý konan ben miyim?
Musalla taþýnda hep nâþý donan ben miyim?
M.Hâlistin KUKUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
Halistin Kukul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.