Mahzun bir kitabedir kalbim, içinde sen þiraze
Akþamdan sabaha tüket beni, sen tüket Azize
Sonbahar döktü yapraklarý, kuþlarla bir yastayým
Uzat ellerini Azize’m eczasýz bir hastayým
Müebbete mahkum bir aþýðým; mesnetsiz, meskensiz
Ay parçasý ýþýðýmdýr , arýyorum seni pusulasýz yelkensiz
Ben seni Eylül’de sevdim, Nisan gibi kokuyordun
Gözlerine kar kaçmýþ bir ceylan gibi bakýyordun
Attýðýn oku kalbime gömdüm, anlat bana yayý
Yýldýzlar koparmýþ dalýndan; çalýyor Süreyya’yý
Anla beni sevdiðim kapýnda masum bir deliyim
Bir bak aya Azize ayda yüzünü görmeliyim
Güneþ kadar zemheri de yakarmýþ duldasýz gülü
Dalýnda sazende mi sandýn bu sahipsiz bülbülü
Senden kalanlarý zamanla unutursun demiþtin
Ahh..bekledikçe derinleþtiðini söylememiþtin
Kanat dallarýmý; yorgun düþmüþ bir acýyla aksýn
Yak sözlerimi,kuþlar sözlerime aðýtlar yaksýn
Zaman ne de çabuk geçiyor söndü yine lambalar
Seni tutsak edeceðim Azize þafaða kadar
Gözlerin uzaklaþtýkça gecelerim hep uzuyor
Çoðalan arsýz yalnýzlýðým yataðýmdan sýzýyor
Ay karardý, yüzün kayýp , yýldýzlarla bir yastayým
Uzat ellerini Azizem; dermansýz bir hastayým...