Sumnu'nun Anlattığıdır Kargaya

Doðduðu topraklarda oðlan diye el üstünde tutulmuþtu Süleyman

Tuhaf bir sývýyla yataðýný ýslattý onüçünde
düþünü hayra yordu aklý havada

Ýlk kýz memesini daha onbeþinde sýktý aðzýyla
onsekizinde koca ertesi yýl baba olduðunu anladý

Yirmisinde apoletli gerilla
yirmiikide Nietzsche ve Marks okudu
ve enternasyonal dinledi
diþlerinin arasýnda jilet, utku ve cýgara

Yastýðýnýn altýnda nal sesleriyle uyuyordu insanlýk
masallar, zýlgýtlar, küfürler içinde
parçalanmýþ dimaðý her ve hiç intifada

Ne yana dönse karanlýk dehlizleri gerçeðin
ve dilinde durmaksýzýn uzayýp giden þiirsel savlarla

Söz sözü açtý anlam anlamý daðýttý
tarumardý bütün dünya Süleyman’a

Dört kibrit çöpüne müsavi bir gençlikte
tepesinden baþladý aðarmaya saçlarý

Trenler, sendikalar ve bulvar orospularý
hücre evlerinde son baskýya hazýrlanan sloganlar
ütopyalar ve mahpushane koridorlarý
aþk mektuplarýný ve uykularý piç eden
palaskalý korkusuzluk korkularý

Bir oduna sarýlmakla bir kadýna sarýlmanýn farký neydi
düþünmedi o aralar

Kadýnlar ve kutsallar yani süleymanýn â’râfý
hep dipsiz kuyularda karþýlaþtýlar

Yirmiüçünde özgürdü olabildiðince
parmaðýndan yüzüðünü çýkardý kalbinden karýsýný

Hayatý yirmidördünde sorguladý süleyman
yirmibeþinde bir kadýna tav oldu
rüzgara karþý tükürüp ilk küfrünü savurdu yirmialtýsýnda

Züleyha
ah o Züleyha
topuklarýný kemiren þehvet fahiþesine yenilmeyi
seven Züleyha
aþký hýrsýna bulayýp
sadýk olabilmeyi ayaklar altýnda ezen ve
dilindeki allarý mora imleyen Züleyha


Varlýðýn bir anlamý olmalý dediðinde otuzdu
bir kaç Züleyha’ dan döndüðünde otuzdört

Otuzbeþe kadar hep ölümü bekledi, ölebilmeyi hatta
nasýl da arzuladý kadýnýndan bile fazla

Varlýðýn anlamý olmalý
olmalý.
olmalý
Anlama anlam katan
ya Leyla yahut Züleyha

Olmalý.

Belki Yusuf belki de mecnun
yok yok herþey ama herþey safsata mý
ya Ülya?



Felekten bir gece çaldý otuzbeþinde
tövbe etti ardý sýra lakin aklý kaldý geride

Otuzyedisinde burnunun direði sýzladý içini delen mayhoþ bir kokuyla
kendini akarken buldu kýpkýrmýzý kanla kaplý
ve kapalý bir olukta
Süleyman Züleyha’ya rastladý

Hayatýn anlamýný sormayacaktý bir daha

bu mu yoksa Züleyha yer gök ramza

Ýnleyen, inlemelerini sýzýyla örten bir doðumun sancýsýnda
apýþ arasýnýn yüreði aðzýnda ve ellerini öteliyordu hazla


Suya bakarken sesini gömdüðü rüzgâra döndü ve

ah! Dedi kadýn

Gökyüzü omuzlarýnda sarsýlarak aðladý
sýrdan kanamýþ dudaklarýný bir çið tanesi araladý

Ve yirmi birinci yüzyýlda aþka iman eden insan aþkýna
Allah tek hece üzerinden bir Süleymaný yarattý...





*Sumnu-aþýk/derviþ kadýn ve onu dinleyen karga meseli.- Ýbn i Arabi
þehvet, insanýn topuklarýný kemiren fahiþedir.- Nietzsche

*Nazým ustaya bir denizci selamý
Sosyal Medyada Paylaşın: