Dünyanýn ar damarý çatlamýþ
Fay hattý geçiyor insanlarýn kalbinden
Onurun, haysiyetin beli kýrýlmýþ
Aþk can çekiþiyor en derinden
Haya, namus kapý arkasýna süpürülmüþ
Diller yalana hizmetçi
Gözlere riya sürmesi sürülmüþ
Adalet paspasýn altýnda
Acýma duygusu kendine bile acýmýyor artýk
Vicdan, vicdansýzýn sýfatý diye anýlýr olmuþ
Mertlik cadý kazanýnda
Ýyi ve doðru ayaklar altýnda
Ahlâkýn baþýna çuval geçirilmiþ
Eli kolu baðlanmýþ güzelliklerin
Ne yazýk ki
Sevgi ve saygý sürgünde
Bilinmeyen ülkelerde
Dilinden tatlý sözleri düþürme istersen
Ruhun kirli olduktan sonra
Ne yazar
Unutma, sirke balý bozar
Güzel ve kötü huy þah damarýnda
Seni Yaradan’la yan yana
Sen bin maskeyle gezsen de dünyada
Ýyi yüzünle herkesi kandýrsan da
Hangi yüzünle çýkarsýn Mevlâ’nýn karþýsýna
Yer yerinden oynasa kýyamet kopsa
Ne fark eder
Herkesin depremi, kýyameti kendi bedeninde
-Kýyametin koptuðu zaman-
Sarýlacaksýn iki metre kefene
Yine iki metrelik bir çukur kazýlacak bedenine
Ýnsanýn adalet terazisi þaþsa da
Allahýn terazisi þaþmaz, bilene
Unutma!
Cehennemde cennet gibiydi bir zamanlar
Herkes kendi ateþini kendi götürecek elinde
Yakamoz Deniz (Serpil TÜGEN)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.