Her satýrda her kelimde hüngür hüngür aðlýyorum. Beynimde ki hücrelere artýk hüküm edemiyorum. Kalbimdeki sevdayla yavaþ yavaþ hakka gidiyorum. Beynimdeki dinmeyen acýlara bir son veremiyorum.
Bir çýkar yol tedavi bulamýyorum. Acýlardan baþka ne yaþadýk diye düþünüyorum. Ve ben ölümü inan çok ama çok istiyorum. Çektiðim acýlara bir son diye düþünüyorum.
Çektiklerimle artýk ben herkesi üzüyorum. Derman kalmadý bu dizlerimde düþüyorum. Dostlarým canlar sizi çok üzdüm biliyorum. Nedense öleceðime artým ben üzülmüyorum..
Hayat dediðimiz þey baktýðýmýzda geriye Bir filim þeridi gibi gelir bazen gözlere Nefes almak bu kadarmýþ bize hediye Ýyi ki ölüm var diye baþlarým þükürlere..
Bu derde çare yok toprak beni bekler. Bu bedenim yaðmur gibi topraðý özler. Kalbimden dudaðýmdan çýkan son sözler. Toprakta huzura varacaktýr bu gözler....
kosarli47/mehmet emin dað Sosyal Medyada Paylaşın:
kosarli 47 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.