Paslýydý yelkovan ve zaman durdu
Gidiþindeki yokluðunla boþaldý oda
Takvimler tozlu yapraklarýyla kaldý kopartýlmadý
Kopan þeyler varken içimde dokunamazdým hiçbir þeye...
Bir boþlukta sarkan gözlerim kusuyordu
Uçurum oluyordun
Kan damlýyordu elime,
Sözsüz(öksüz) tek kiþilik bir fotoðrafa bakarken...
Vuruluyordum sol yanýmdan
Düþüyordu titreyen dizlerim yere secdede
Haram kýlýnmýþ uykular ve sabahlar
Vuslat arka bahçemde büyüyordu...
Benim büyütebildiklerim baþka þeylerdi senden uzak
Yar hasreti tahta beþik sallanýþýnda gýçýrtýlý
Ha dokunsam aðlayacak çýrpýnacak
Figan ninilerim acý türkü söyleyiþlerimde...
Katran geceler emziriyordu hasretindeki beni
Hatýralar tuzluydu dökülürken yaralarýma
Acýtmýyordu ne yüreðimi ne gözlerimi
Ben bende deðilken, acýyý yoldaþ eymiþken (kendime)...
Büyütüyordum iþte, içimde acý soðan gülüþleri
Dünlü düþlerimize karýþýyordu ucuz þiirlerim
Geliþi güzel rast gele savrulmalarýndaki ruhlarýmýza
Geriye kalan tek þeydi kurumuþ begonyan...
Kurutulmuþ güller....
Büyütülmüþ özlemler...
Uzarken zaman en çokta geceler uzuyordu
Baharlar bana kar getiriyordu
Kokundan uzak açarken açelyam....
Kokun,sesin,tenin, düþlerin.... düþüyordu kýraðý çalýyordu baþýmdan aþaðý
Ýþte o an yinede caným hiç yanmýyordu
Yalan söylemeyi öðrenmeye baþladýðýmda
Seni Hiç Özlemedim diyemiyordum iþte....