Gidişinin Ardından

’Beni ölene dek seveceðine söz vermiþtin, sözünde durdun aþkým!’’

Senden kalan yalnýzlýðýn cepkeni üzerimde
Tutsak ayrýmsýz her nidana kar yaðmýþ yüreðim


Sen Anadolu kokum
Baþýmda yazmam, yazmamda oyam
Elimde kýnam
Çayda çýram
Çatlak dudaðýmda aðýtým
Türkü bakýþlý deli boran…

Memleket gözlüm…

Süt kalesinin dehlizinde uyuyan büyülü kýzýn sualinde sen
Gelecek cevabýna münasip kýyamete alamet vuslatlar

O toprak yolun karanlýðýnda
Gökyüzüne asýlý yýldýzlarýn ýþýltýsýnda
Dudaðýmýzda þarkýmýz
Avucumuza kayan yýldýzlarýn dileðinde biz varken,
Hangi yazgýnýn karasýyla göçüp gittin seslemeden?

Hüzne musallat günler doðurgan yenilerine
Her düþüm sen
Yitikliðinin nikâhýnda
Kefen üstümde gelinliðim
Seninle topraða eremeyen bedenim azapta

Her dolan soluk yakar sinemi
Seni aldýlar benden.
Bilirim þikâyet etmezsin
Ben böyle sensizliðin yangýnýnda kavrulurken
Yine dudaðýnda alaycý gülümsemen,
Görüþ menzilinde ben...
Son nefesime dek
Üzerimde olacak gözlerin, lâl kesen yalnýz dilin
Gölgesiz bedenin semahýmda
Islaksýz yüzünün gözyaþý,
Okþar tenimi her esen yelde

Gittin zamansýz bilinmeze

Vakitsiz düþtü çið gözlerimden avucumdaki kelebeðe
Islandý kanatlarý
Uçamadý özgürlüðe…



Canan Korkmaz



Sosyal Medyada Paylaşın: