BİR İSYAN BAŞLATTIM
BÝR ÝSYAN BAÞLATTIM
giriþ
Benim Mona ma bir yalvarma
Mona yapma,bana bakma
Aklýma bir þiir geliyor
Hani diyor ya þair
“Açma pencereni perdeleri çek
Mona rosa seni görmemeliyim
Bir bakýþýn ölmem için yetecek
Anla mona rosa ben öteliyim
Açma pencerini perdeleri çek”[1]
Senin bakýþlarýn beni yakýyor….
Seni seçtiðime
Sana baktýðýma binlerce kez piþmaným
Hayalin karþýmda duruyor…
Kurtulamýyorum…
Tek ümidim üniversiteyi kazanýp bu þehirden gitmen
Bu ikimizin ruh saðlýðý için çok gerekli…
Yoo hiçbir þeyden korkmuyorum
Ben sadece senin incinmeni istemiyorum…
Kýrdýðým kalplerin arasýna senide katmak istemiyorum..
Neden böyle Allah ým
Neden ben sevdiklerime kavuþamýyorum
Böyle mi olmak zorunda?
Bir insanýn aþký kalbime girince senin aþkýnýn kalbimden çýkacaðýný mý düþünüyorsun?
Benim hakkýmdaki takdirin bu mu?
Hep ayrýlýðýn ateþinde mi yanmak zorundayým?
Ben neden hep imkansýz aþklar peþinde koþturuyorum
Adýný bile öðrenemiyorum aþklarýmýn
Onlarýn beni sevdiðini biliyorum
Bana bakýp arkadaþýna sarýlýyorlar..
Þimdi ben biliyorum
Senin hayallerinle yanacaðým
Kalbimde aþkýn büyüyecek
Sen bir þey anlamayacaksýn
Muhtemelen köyün gençlerinden bir de iyi bir dayak yiyeceðim
Anlamýyorum neden böyle olmak zorunda
Hani aþkýn önünde daðlar dayanmazdý
Neden sana kavuþamýyorum
Yada kavuþursam ne deðiþir
Bu bir hatamý
Eðer hataysa bu benim hatam
Hatamý yaþamak istiyorum
Ama kýzlar unuturmuþ
Bunu duyunca sevindim belki
Sevdiðim kýzlarda beni unutmuþtur
Ama ben hiç birini unutmadým
BÖLÜM
(avuçlarýmda tuttuðum kor parçasýndan duyduðum acý)
Anladým beni hayatta tutan tek þey AÞK
Galiba aþksýz yaþayamýyorum…
Hakikaten ben hayallerimi gerçekleþtirdiðimi düþünüyordum
Ama sana kavuþmak gibi bir hayalim olsa
Sonra sana kavuþamasam
Hep bu hayalle yansam
Sana baksam , baksam
Sonra sende bana aþýk olsan
Ýkimizde yansak, yansak
Ve sonunda aþk þarabýndan içsek ,içsek
Aþkýn þarabý zehir olsa
Aþktan ölsek,ölsek
Sonra dirilip yeniden ,yeniden ölsek
Ve cennette yer tutsak,tutsak
Kalbinde bir tek ben olsam tutsak
Bir güvercinin kanadýndan tutsak
Ve sonsuzluða uçsak,uçsak
Ve yorulsak ta
Cennetin bir köþkünde dinlensek
Dinlesek çocuklardan aþkýn türküsünü
Ve yankýlansa cennetin semasýnda
Ve yazýlsa aþkýmýz cennetin kapýsýna
Bütün aþýklar o kapýdan içeri girse
Ve ilk bizim ismimiz okunsa
Yer yüzünün en büyük aþký budur deseler
Cennete öylece girsek
Öylece sana baka kalsam
Týpký dolunaya bakar gibi
Ve baka kalsam
Sana elimi uzatsam
Elim sonsuzluða uzansa
Ama uzanmasa sana
Sana dokunamasam
Hep firakýnla yansam
Susuzluðumu dindirmek için
Kevser havuzuna dalsam
Bir melek kanadýný uzatsa
Bir serçe kanadýný
Bir güvercin gerdanlýðýný
Bir lalenin yapraðýný
Bir gülün kokusunu
Bir bebek gülüþünü
Ve sonsuzluðu delen bakýþýný
Çeyiz sandýðýna koysan
Bana öylece gelsen
Ve bende sana,
Bir volkanýn küllerini
Bir istiridyeden Aldýðým kum tanesini
Güneþin ziyasýný
Mehtabýn nurunu
Gerdanýna dizsem samanyolunun bütün yýldýzlarýný
Ve okyanuslardan bir elbise yapsam
Kuzey yýldýzýný
Ve güney deki Zühre yýldýzýný
Bir eline güneþi versem
Alsam ve gelsem
Ve korkmadan Haykýrarak
Seni seviyorum demenin
Yasak olmadýðý bir krallýk kursak
Cennetin krallýðý
Tam bin yýl yaþasak
Zümrüt-ü anka ya inat
Küllerimizi nil nehrine dökseler
Biz yoktan yeniden varolsak
Kollarýmý iki yana açsam
Kollarým bütün ufku kaplasa
Ve arasýna sen sýðamasan
Gözümde gittikçe büyüyorsun
Ve dünya küçülüyor
Parmaðýnýn ucunda bir damla su oluyor
Çölde bir kum tanesi
Kutupta bir kar tanesi
Bir meleðin gözyaþý
Deðiþmem saçýnýn bir teline
Bütün kainatýn hazinesini
Bakýþlarýn yeþili andýran gözlerin
Ve parmaklarýn
Kalbin kýzýl elmas
Kor bir alev benim kalbim
Üfledikçe kýzýla döner rengi
Ve tam baþýnýn üstündedir
Cennete týrmanan merdiven
Þaný yüceAllah bana levhi mahfuzda
Kalemle yaz dedi
Ýlk senin ismini yazdým lev hi mahfuz kitabýna
Ýlk senin ismini ezberledim
Ýlk senin resmini çizdim
Kýrlangýçlarýn gözüne
Kokunu menekþelere verdim
Bakýþýný sümbüle
Gülüþünü bülbüle
Ve doðduðunda ilk attýðýn çýðlýk
Bir baykuþun haykýrýþý oldu
Sen tan aðarýrken doðdun
Yada güneþ doðmak için seni bekledi
Tam üç bin gece geçirdim sensiz
Ve bu üç bin gece güneþ hiç doðmadý
Ama hayalin vardý bir kýrlangýcýn gözlerinde
Adýný ezbere biliyordum
Senin adýnýn yanýna kendiminkini yazdým
Susuzluðum artýnca
Kevser havuzuna kandým
Ýçtikçe adýný andým
Andýkça güzelliðine yandým
Yandýkça yandým
Ve kokusunu aldým elbisenin
On dört bin yýllýk yoldan
Bir iðde aðacýnýn yapraðýnda
Bir ýhlamur çiçeðinde aldým kokunu
Seni gördüm
Gök çatý yarýldý
Yýldýzlar üstüme döküldü
Güneþle dünya arasýnda
Ayla dünya arasýnda bað koptu
Baþak burcunda dünya
Yörüngeden ayrýlýp
Senin etrafýnda dönmeye baþladý
bir türkü yankýlandý kulaklarýmda
“ey benim divane gönlüm
daðlara düþtüm yanýlýz
bu cefayý kendi özüm
pek nail oldum yanýlýz”
“daðlar var daðlardan yüce
dað mý dayanýr bu güce
derdimi üç gün üç gece
söylerim bitmez yanýlýz”
“þahýn ayaðýna varsam
hayýrlý gülbengini alsam
kýzýlýrmaða gark olsam
çaðlasam aksam yanýlýz”[2]
ve ben dönmeye baþladým
sað elimi kaldýrýp
sol elimi indirip
boynumu saða büküp
bir neyin aðlamasýnda döndüm
tam kýble istikametinde hep seni gördüm
her dönüþümü 28 günde tamamladým
ilk hilal oldun sonra tam dolunaya döndün
iþte sensiz geçirdiðim üç bin gecede
bu dolunaya baktým
ve bir gün isyan baþlattým yeryüzünde
isyanýn bayraðýnda bir hilal bir yýldýz
hilali sendin yýldýzý ben
rengini kanýmdan alýyordu
hilal þevvalin hilali idi
zilhicce ye varmamýþtýk henüz
bir isyanýn bayraðý idin
kavuþamayan bütün aþýklarý temsil ediyordun
ve zilhicceye varýnca
zafer için üç bin kurban adadým
her gece için bir kurban
anne koyun baba koç
ve Ýsmail e aðlayan Ýbrahim
Leyla ve mecnun
Ferhat ve þirin
Yusuf ve züleyha
Kuyunun dibinde Yusuf
Ýsyanýma katýldý
Bir isyan baþlattým
Katýlaþmýþ bütün kalplere
Can verdim ilkin
Kan verdim sonra
Çanakkale de ilkin
Son olarak Kudüs de
Sen bayraðým oldun
Adýný Hep senin adýný andým
Masum çocuklarý korudum
Ýniltisi sustu annelerin
Nereye varmak istediðimi söyledim
Elimden tuttun aþka vardým
Can verdim kan vermeye de hazýrým
Seni kendime bayrak ettim
Ýsyan baþlattým
Tüm zulme uðramýþlar
Toplandý etrafýmda
Paris hayatýndan bezmiþ
Londra da muþtusuz günler
New york ta yanan kuleler
Kahire sessiz
Baðdat yanýyor
Kudüs te bir bomba patlýyor
Sunni kadýnlar zindan dan çýkarýlsýn diye
Tam yüreðimin ortasýnda bir bomba patlýyor
Kýzýla dönüyor pazaryeri
Ve Kudüs ikiye bölündü
Birbirine düþmanlýk taþýyor
Mennan cinleri
Çocuklar arasýnda
Ve bir leþ tam tel aviv ortasýnda bir kavþakta yere düþüyor
Kimse dönüp bakmýyor
Ve onuru zedeleniyor insanlýðýn
Perçeminden tutulup cennete girmeyi umuyor
Hasidik Yahudiler
Ve fanatik Yahudiler
Yangýna döndürüyorlar Lübnan ý
Ve ilk kez bir yenilgi tadýyor bir ordu
Bir isyan baþlatýyorum
Züleyha için Ferhat için
Kavuþamayan bütün aþýklar için
Bayraðým sensin
Sancaktarým
Bir kuyumcu seni iþledi
Üç bin gece gelinlik kýzlarýn bileklerine
“bileklerine çizdiðin dikenli tel kaderin deðildi”[3]
ve ayrýlýk kaderimiz olmamalýydý
olmamalýydý
duvarýn bir tarafýnda sen
bir tarafýnda ben
olmamalýydýk
senden ayrý geçirdiðim üçbin gece
güneþ bu kadar yakýcý deðildi
olmamalýydý
Aramýzda duvar
Duvarýmý yýkan kadýn
Bunu yapmamalýydýn
Bak isyan baþladý
Ey yüce sultan
Beþiðinde salladýðýn o gelinlik kýz benim olmalýydý
Ýsyan baþlattým
Mýsýrýn bereketi büyük kral
Güneþin remzi ile
Mýsýr güneþ tanrýsý RA adýna
Ve annesiz doðan çocuklar ile
Çocuksuz doðan anneler adýna
Bu isyan
post modernizmin
Ýnsanlarýn mutsuzluðundan aldýðý gücü
Artýk mutluluðundan almaya baþlayýncaya kadar sürecek
Ve ben senin adýný özgürce haykýrana
Þiirimin satýrlarýndan çýkarýp
Bir kýr düðünün de
Köyümün gençleri halay çekip horon tepene kadar
Ve mermiler yakýlýp
Bende veya sende gözü olanlarýn
Caný alýnana kadar
Sürecek
Benim isyaným duvara
Ve bu duvarý inþaa edenlere
Benim isyaným
Üsküdar sahilinde sevgilisi ile gezememiþ
Osmanlý þehzadeleri adýna
Benim isyaným Ýrlanda nýn ezilen iþçileri adýna
Benim isyaným new yorkun görünmez insanlarý adýna
Filistin de varilin arkasýnda öldürülen baba ve oðul Adýna
Tel aviv de tam düðünün ortasýnda patlayan bombadan sonra
Aðlaþan çocuklar adýný
Ve sýrtý yatak yüzü görmemiþ sokak çocuklarý adýna
Benim isyanýmýn en büyük silahý aþk
Rengim Akdeniz mavisi
Bütün Dünya sevgilimin gözleri gibi yeþile çalmalý
Gözü gözüne deðeni
seven sevdiðini almalý
Yanlýþ bedende yanlýþ ruh olmamalý
Ve aþkýn þarabý bir pýnar yahut bir nehir gibi
Çaðlamalý
dirilmeli asya
Japonya nýn kutsal imparatoru
Maðrur ve muzaffer olarak atmalýydý imzasýný
Uzak doðunun savaþ sanatçýlarý
Yeniden yazmalý aþkýn savaþýný
Ve duvar bir serçe kuþu darbesi ile yýkýlmalý
Ve yeniden bir yaðmur tanesi ile bir melek yeryüzüne inmeli
Ve bir daha gökyüzüne dönmemeli
Dünyanýn en büyük sanatý bir kar tanesine gizlenmeli
Ama ben muzafferim
Sevgilim ve ben kedi olduk
Ve biz iki Yahudi kadýn askerinin
Gözü önünde
Seviþtik oynaþtýk
o serçe kuþu oldu
pencereme kondu
þu tabak da kor alev var dedim
inadýna içti
iki çayýn parasýný kendim için
üçüncüsünü onun için ödüyorum
kahveci anlamaz bu hesaptan
henüz bizim çayýn parasýný hesaplayacak matematik icat edilmedi
2.BÖLÜM
(aþk ve ölüm kardeþtir)
Hani ben bir isyan baþlattým ya
Ne yapabilirsin aþkýn için diye kendime sordum
ÖLMEYE HAZIRIM dedim haykýrarak
Bir þiir yankýlandý kulaklarýmda
“Bir kucak söz senin için
bir kucak dua bana
kirpiklerin ucundan süzülen
bir tutam bakýþ
birkaç damla gözyaþý
karagözlü hürriyetlerde dökülmüþ
bir avuç mýsra sana
hasretlerde düzülmüþ
þehadetin özlemi
kuþanmýþ þehadetin hatýrasý
bekler yüreðim þimdi
……………………………….
………………………………
………………………………
………………………………
kör bakýþýna doymayý
þehit kanýna doysun istiyorum
bulvarlar soðuk betonlar
mermiler yuva yapsýn þehit yüreklerde
ölü demeyin onlara sakýn
rab katýnda diri diriler
insan için bir kez daha kanlarýyla yazdýlar
bak
ÖLMEDÝK ÖLMEYECEÐÝZ”[4]
Evet insan kanýna doysun istiyorum,
Bulvarlar soðuk betonlar
Ýlk benim kanýma doymalý
Bazen de
Yaþamalýyým diyorum
Hani diyor ya
“ölüm,ölüm dediðin nedir ki gülüm
ben senin için yaþamayý göze almýþým”
senin kokunu duyuyorum
yaþamalýyým diyorum
yeþile çalan gözlerin
beni hayatta tutuyor
bir iyilik daha yapsam öyle ölsem diyorum
bir kýz çocuðunun bir daha baþýný okþasam öyle ölsem
Azraille pazarlýða giriyorum
Bir dakika daha çalabilmek
Sevgilimin yeþile çalan gözlerine
Bir kez daha bakabilmek için aslýnda
Aslýnda direniyorum
Hayata direniyorum
Yok olmamak için
Ýsyanýmýn bir parçasý da direnmek
Yeþile çalan gözlerin için
Bir kez daha bakabilmek için
Ama ölüme niþanlýyým ben
Sana kavuþma ümidi
Beni niþanladý
Tam anlýmýn ortasýnda
Ýki kaþýmýn arasýnda
Bir secde izi gibi
Hep sana kavuþma ümidi
Sevgilimin yeþile çalan gözleri
Ýsyan ediyorum
Yalnýzlýða
Sonra niþaným geliyor aklýma
Aynada kendi yansýmamý görüyorum
Þükrediyorum
Ölümü yarattýðý için rabbe
Kavuþma ümidi cennette
Muhakkak cennete gireceðim
Ve yanýma senide alacaðým
Ve bir söz yankýlanýyor zalimler için
Ben diyor yazar
“ben tanrýya inanmýyorum
ama eðer varsa siz kesin cehennemliksiniz”
Ve bir çocuk doðuracaksýn cennette
Ol kelimesinden bir çocuk
Ve doya doya seveceðim
Hiç büyümeyen
Her öpüþümde
Bin gülücük saçan
Üç yada dört yaþýnda
Asla beþ olmayacak
Koþmasý bir tavþaný andýran
Gülüþü melekleri kýskandýran bir çocuk
Bir çocuk olmalý
Olmalý
Madem dünyada yok
cennette olmalý
Cennet için ölünmeli
Ama ilk önce sevgilimin adý için yaþamalýyým
Dudaklarým arasýnda dilimi yakan kor bir alev gibi
Taþýyorum adýný hiç kimseye söyleyemeden
Týpký Musa gibi
Dilimi damaðýma dayayýp
Yalnýzca Allah diyorum
Ve karþýdan ses yankýlanýyor
Senin ismin
Ýþte bak ismini yazamýyorum satýrlara
“kýracaðým ihanet kelepçesini”[5]
bir volkan aðacý gibi
içimde büyüse de acý
ve sýrtýmda tam kalbime denk gelen yerinde
taþýsam da paslý hançerin yarasýný
kutlu bir müjde geliyor
öleceðiz
ama öyle bir ölüm ki
dip diri bir þehadet
bak ölmedik ölmeyeceðiz
ey ölümlüler
bir aþkýn yakýþý nasýl söndürür
hayat denen
rezil bir o kadar acýmasýz
zamanýn yok ettiði basit
anlamsýz bir kavram sadece
hayat
müjde öleceðiz sevgilim
yeþile çalan gözlerin
benim olacak
ve benim kahverengi
gözlerim sadece seni görecek
sadece seni görmem için
gerekli bu gözler
ve senin gülüþünü iþitmek için
gerekli bu kulaklar
ve en önemlisi
kokun
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.