Oysa;
darý misaliydik biz!
Bazýlarý,
hayali kayalarýn ardýna saklanmayý hüner bildiler.
Duygusuz bir hayatýn kime ne faydasý vardý,
ikram edilen cana devayý geri teptiler.
Güneþe raðmen mum yakmýþtým, insanlýðýnýz nafile,
tebessüm edeceklere aþinayým, bakýnca maziye.
Nasýl anlaþýlýrsýn sosyal rolünden kaçarsan,
yine çek perdelerini, istersen biraz utan.
Kim demiþ anlamam;
ben o yollardan geçeli çok oldu, sanma bir yabancýyým!
Bir düðmeyi daha kopardým gömleðimden,
cemresi bol mevsimlerde meltemin hayranýyým.
Bu gün þekillerin gizeminden huzur okudum,
medeni cesaretin aynasýnda güllerin rengiyle coþtum.
Ýçim içime sýðmýyor, dökülen terlerin tuzundan
dokunmayýn keyfime, gam yükünü attým uçurumlardan.
16.05.2012-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.