istanbul ben bu gece karacaahmete misafirim...

istanbul ben bu gece karaca ahmete misafirim.
beni affet bu gece bensiz sin istanbul;
sana kýzmýcam bu gece sokaklarýnda senin
kaldýrýmlar da kýmsesizler de senin
içimden bir ses belki dönmem diyor
istanbul sende kalsýn her þeyim
yanlýzlýðým kýrýk kalbim mutluluðum
acýlarým hüznüm
duvarda býraktýðým bir resmim var
istersen onu kaldýrma
arada bakar hatýrlarsýn beni
kýz kulesinide sana emanet ediyorum
çok hatýram var gece yarýlarý o loþ ýþýðýnda
azmý veryansýn ettim sana baðýra baðýra
terkediliþime kýzdýmda gene de sen sustun be istanbul
tesellin hep yeni bir sabah oldu gözlerimde
hep yeni bir umud sigara dumanýyla tüten nefesimde
kýzma bana istanbul bu sabah uyanamadým da
ýký dostum açtý kapýmý
ben hoþ geldiniz dedim
onlar da bir telaþ bir hüsran
öðlene doðru alýp götürdüler mahallenin camýsýne bi ara baktýmki
kurtuluþa doðru geçtiler ordanda karacaahmete..
orda buluverdim kendimi istanbul...
kusura bakma istanbul
ben bu gece karacaahmete misafirim...
arayan soran olursa dersin ki
hüvel baki cemil oðlu mehmet ruhuna
amin...
Sosyal Medyada Paylaşın: