Vuslat
Ömrünü bitevî Dost yolunda yaþayanlar,
Ruhlarinda her lâhza bir baþka zevk duyarlar.
Hülyâlarina akan binbir manâyla tutkun,
Bilmezler geceyi-gündüzü sanki hep meftûn.
Her mevsim bir bahar, her ses bir bülbül naðmesi,
Bu tatlý rüyâda her taraf Cennet bahçesi.
Yamaçlarý kar-kýþ bilmez, rengârenk çiçekler,
Yapraklarda cilve çakar, ötüþür böcekler.
Bu bitmeyen koroda baþka þey iþitilmez;
Burada güller solmaz, bu bahçe hazan bilmez.
Gökler pýrýl pýrýl, bir sonsuz ilmin hecesi,
Sevdâlý hülyalarýn büyülü bilmecesi.
Ýnsan bir kez bu ýþýk ikliminde yaþasa,
Esip Sonsuz’un meltemleri de rûhunu sarsa;
Sermest olur, O bilinmezin râyihasiyle,
Coþar ve nâra atar elinde kâsesiyle.
Hiç kanmayan meykeþler gibi içtikçe içer,
Rûhunu saran manâ ile kendinden geçer...
Duyduðu her yeni hazla bir baþka hâl alýr;
Ýnsan bu zevk için dünyada kalýr.
Þevk onlarý coþturduðu demlerde öteden,
Cennet’e erer baþlari olduklari yerden.
Sosyal Medyada Paylaşın:
M. Fethullah Gülen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.