Varolma Sevinci

Varolma sevinci bizlerde büyük mutluluk,
Ölmezliðe, solmazlýða erdik bu îmânla...
Hasretle yanan sînelerin hasreti yokluk,
Geçmiþ gidiyor en mes’ûd anlarý hicrânla...

Binbir tûfânýn kol gezdiði iklimlerinde,
Ne bir þafak aðarýr ne de bir güneþ doðar...
Ýnkâra açýk dünyâlarýnda perde perde;
Yeis nâralar atar, zulmet ýþýðý boðar...

Varlýk acý bir hülyâ, ölüm korkulu rüyâ;
Bütün bir hayat boyu düþer, kalkar, sürünür...
Ve dörtbir yanýyla cehennem kesilen dünyâ,
Ölüm soluklar ruhlarýna, ölüm üfürür...

Bizim ötelere açýk sinelerimizde,
Ne tipi boran duyulur, ne de hazan aðlar.
Zamanýn kesiksizleþtiði uhrevî yüzde,
Her an ayrý bir bahar açar, neþ’eler çaðlar...

Guruplar, vuslat perdesini aralar geçer;
Þafaklar toyla, düðünle aðarýr her gece...
Ruh bu hülyâlarla en sezilmezleri sezer;
Çözülür, çözülmeyen o bir yýðýn bilmece...

Duygular köpürdükçe yollar iniþe döner,
Ýnsan kanatlanmýþ gibi tepelere inâd...
Her dönemeçte pýrýl pýrýl ayrý bir fener,
Sönmeyen ýþýk kaynaðýndan ki, odur murad...





Sosyal Medyada Paylaşın: