Uhrevî Esintiler

Hissediyorum yavaþ yavaþ ihtiyarlýðý,
Çatladý artýk hayat rüyâsýnýn billûru...
Kirpiklerimin ucunda ötelerin nûru...
Bir baþka aydýnlýk görüyorum yaþlýlýðý...

Gençlik tutkularýndan uzak, hep ötelerde,
Tülleniyor gözlerimde Sonsuz’un serhaddi.
Zaten bir zaman rûhumu saran hayâlimdi,
Þimdi gönlümde agaran þeyler perde perde...

Artik ne þafak arzusu, ne akþam tasasi;
Yok düþüncemde hiçbirinin o eski yeri;
Ayni þey bence dünyânin lezzeti-kederi,
Meltemi-sabâsi ve tûfâný-fýrtýnasý...

Ne eski köþkler, ne yeninin gökdelenleri,
Ne kýrlarýn lâlesi, zambaðý, papatyasý;
Ne yokluðun acýsý, ne varlýðýn safâsý;
Ne de dünün dillere destan ma’mûreleri...

Artýk hiçbiri bir þey anlatmýyor kendince.
Felek devirdi hepsinin kâsesini bir bir...
Ve þimdi dalgalanýyor derûnumda tekbir:
"Allah bes bâki heves!" iþte hayat bu, bence.

Geceler gündüzlerle içiçe ve aydýnlýk,
Yýllarca kaderden beklediðim buymuþ meðer;
Uðrunda bin ömür fedâ edilmeye deðer,
Bir dünyâ ki, yok hiçbir yöresinde karanlýk...

Elvedâ gece gazelhanlýðýna, elvedâ...!
Ve yarasalar yarasalarla kalsýn artýk.
Iþýk dalgalarý içinde yüzerken varlýk,
Karanlýða türkü söylemek bir kuru sevdâ...



Sosyal Medyada Paylaşın: