Sürpriz Veda

Hacý Kemal Erimez’e...

Ölüm kapý önünde bir davetsiz konuk,
Kimine muþtuyla, kimine hasretle gelir;
Hiç beklenmedik bir yerde ansýzýn belirir...
Ötesi ya bir cennet bahçesi ya bir kovuk...
Ruh, bu dünyadan kaçmak için heyecanda,
Soluklar ard arda ve nefesler boðuk boðuk;
Herkeste hafakan, mevtâ ortada sopsoðuk,
Azrâil’in soluklarý duyulur her yanda.
Yalnýz yaþayan yalnýzlýk içinde ölür,
Bu kapkara vahþetle düþer-kalkar-emekler,
Ufku, inancý korkusuna korkular ekler,
Sonra gider ruhundaki yokluða gömülür...
Mümine öteler ses verir kendi sesinden,
Bir damla gibi düþse de, ummâna ulaþýr;
Aþar kendi çerçevesini ve sonsuzlaþýr,
Kurtulur fâni varlýðýn dar hendesesinden.
Erer rûhânîlerin gezindiði bahçeye
Ve gökkuþaðý gibi tâklar altýnda yürür,
Yol boyu neþeler yaðar, sevinçler köpürür;
Anlar neymiþ bu uzun yoldaki sýrlý gaye...


Sosyal Medyada Paylaşın: