Son Ufuk

Sevmek ve sevilmekten gaye O’ymuþ meger,
Iç içe aþk ve hicran;
Seven gönül tipki bir buhurdanlik gibi tüter,
Aþk ateþiyle her ân,
Uzat elini Ey Dost rûhum sevgine muhtaç!
Sensin derdime derman!
Hasretle yananlara vuslat yollarýný aç!
Kalksýn hicap aradan!
Kahr u lütfun gönlümde her zaman bir nevbahâr,
Caným yoluna kurban!
Her yerde aðýn âþikâr, rûhum sana þikâr...
Olsun katlime ferman!
Gerçi cürmüm çok ama, gönlüm müptelâ Sana;
Ben bir muhtâc-ý ihsan...
Ýnayetinle tut kalbimi kendinden yana!
Ey gönlümü Yaratan!
Nefsim mavi, mor, pembe renklerle geceliyor,
Her halim Sana ayân...
Ve duygularým her zaman Sen’i heceliyor,
Yoktur ilmine pinhân...
Görsem þayet görecegimi aklim dagilir,
Iþigin mâh-i tâbân...
Hülyalarim rengini hep ufuktan alir,
Çaglar ruhumda ziyân.
Hep kara yalnizlik soluklar Sensiz sîneler,
Hicranla yanar vicdan...
Nûrunun lem’asýna cihan verilse deðer,
Iþýðýn bize bürhan...
Seninle güneþ gibi doðar hayatýn sonu,
Damlalar olur ummân...
Duyar ancak ufuk ötesi yaþayanlar bunu,
Bu ne büyük bir irfan!
Sosyal Medyada Paylaşın: