Yaðmurlar yaðar odamýn penceresine Gözlerinden süzülen damlalar gizlenmiþ en kuytu köþesine Bende geceden kalma hüzün Üzme kalbini Düþmesin bir damla yaþ Buðulamasýn gözlerini Yoksa bir daha nasýl görürüm kendimi sende, Kýrdým aynalarý , görünce kendimi gözlerinde
Kum taneleri üzerinde ,çýplak ayaklarýn Ay selamlýyor gökyüzünü Güneþ batýyor bir baþka Doðacak baþka bir kýtada baþka bir aþka Bense izlemekteyim ay ve güneþin örselediði muhteþemliðini !
Sen hatýrlamayacaksýn ! Bir gün gelecek , kim bu diyeceksin Biri seni hep sevecek ama sen bilmeyeceksin Tek dileði olacak Bir gül olmak Gözlerinde solup Ellerinde son bulmak !
Dökemezsin sevgini kelimelere Tarif edemezsin kendini Aynalar aldatýr ! Ýki göz olmayýnca yanýnda Bir çift söz söylemeyince aþk … ....... Nasýl bir ilham bilinmez Sensiz Sevgi Kaðýda Dökülmez...
Kerim AKBULUT
Sosyal Medyada Paylaşın:
KabbE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.