İnancın Atlas İklimi

Ýnançsýzlýk içinde bir gece garibliði,
Kapanýyor yüzlere kapýlar perde perde.
Bir zifiri karanlýk ki ruh mübtezelliði,
Kesmiþ yollarý kara delikler az ilerde...

Iþýða balçýk çalýndýðý yerde...
Hülyâ, zulmet içinde dönen bir dolap gibi,
Ne gelen biliniyor, ne gidenden haber var...
Yeis bir derince kuyu ki, bilinmez dibi,

Sâm gibi eser o iklimde esince rüzgâr...
Bütün varlýk kaos, eþya sitemkâr...
Ýnanca açýk ruhlar gökyüzü gibi parlak,
Ve bir sýrlý derinleþmekte “ân”lar, saatler...

Yeryüzü güzellikler meþheri yaprak yaprak;
Üstüste yollar Cennetlere dogru ilerler.
Yollarda coþmuþ gökçek yüzlü erler...
Tül tül bulutlar altinda bitmeyen bir bahar,

Salar kendini ruh uyanilmaz bir uykuya;
Gönül yaydan boþalan ok, þikârini arar;
Gittikçe tüllenir karþi ufukta bir ziyâ...
Ve ilerde nâmütenâhî derya...

Sonsuza yelken açarlar bu derin hülyâda,
Yeþerir düþler o binbir hâtira zevkiyle...
Sonra vuslata ererler bu tatli rüyâda,
Sînelerine dökülen sonsuzluk þevkiyle...
Rûhun bir düzine zaferleriyle...


Sosyal Medyada Paylaşın: