Işık Yol

Dinmeyen his, sönmeyen heyecanla dopdolu,
Dolaþýp her yerde O’nu soluklamalýsýn!
Her zaman bir semâvî seyahate kurulu;
Mesafeleri aþýp O’na ulaþmalisin!
Ufuklar gel gel diyor, yildizlar göz kirpiyor,
Ve panjurlar aralaniyor gibi öteden;
Dalga dalga gözlere güzellikler çarpiyor,
Bütün eþya sonsuzlukla parildiyor birden...
Iþik yagiyor her yana, ruh nûra boyanmýþ,
Hülya ebedin sihirli kemendinde tutsak...
Cezbin büyülü iksiriyle Hakk’a uyanmýþ,
Her lahza ayrý bir vuslat neþvesi duyarak...
Nurdan duygularý ve nurdan kanatlarýyla,
Göðün sonsuzluðunda öteleri süzüyor;
Piþe piþe olgunlaþmýþ kanaatlarýyla,
Ruhlarýn uçuþtuðu iklimlerde geziyor.
Aklýn gözlerinde tüllenen ýþýkta O var;
Duyar o en erilmezleri olduðu yerden...
Dolaþýr vadi vadi her yerde O’nu arar,
Tüter týpký ocaklar gibi, yanar derinden.
Hiç durma koþ süvarim, koþ bu nurlu ufukta!
Dolmuþken hazýr gönlün ebedin sevdâsýyla...
Yollarda ömür tüketenlere O son nokta,
Býrak oyalanmayý eþyanýn rüyasýyla...



Sosyal Medyada Paylaşın: