Hülyâlardaki Gerçek

Hayâlimle oturdum o eski bahçelerde,
Bir devri þen-þakrak yaþadýðýmýz yerlerde...
En tatlý rüyâlara açýldým perde perde,
Saâdetlerle coþtuðum kutlu tepelerde...
Hayâlimle oturdum o eski bahçelerde...
Derken kasvetli bulutlar ufuktan silindi,
Bin hâtýra zevkiyle gökten baharlar indi.
Cennet yamaçlarý gibi renkli ve derindi;
Þafaðýn aðaran daðlarý bir bir gerindi,
Derken kasvetli bulutlar ufuktan silindi...

Bir yol parýldýyordu az ötede gümüþten,
Yolda ýþýk vardý geçmiþteki tatlý düþten...
Düþler, mesajlar sunuyordu öze dönüþten;
Tam sînelerdeki med vakti bu köpürüþten,
Bir yol parýldýyordu az ötede gümüþten.

Saldým kendimi bir âleme ki, yok serhaddi,
Silinip gitti hayâlimden ne varsa maddî...
Hummâlý gözlerimde yaz rüyâlarý þimdi,
Çoçukluðumdan beri kurduðum hayâlimdi...
Saldým kendimi o âleme ki, yok serhaddi...



Sosyal Medyada Paylaşın: