Hicranlı Yıllar

Hazânla geçti yýllar, aylar Muharrem gibi,
Yollara dökülüp bekleyen gözler pek yorgun.
Girdapla iç içeydiler, girdap ki yok dibi,
Ruh sarsýk, gönül hafakanlý, düþünce durgun...

Yasla buruk dudaklarda kederli besteler,
Sînelerde sessiz çýðlýk, dimaðlarda hummâ...
Ve her gün poyrazla gelen hüzünlü bir haber,
Biz bize hasm olmuþtuk, yaygýndý bu muammâ...

Çözülüþ çok kadîm... sanýldýðýndan da erken;
Bu kara günleri sezmiþtik gün ortasýnda.
Ay uykuya dalýp güneþ ufukta sönerken,
Uyanmýþtýk ama, iki ateþ arasýnda...

Þimdi yeni iklimlere açýlan yelkenler,
Bir uzun sefere azmetmiþ gibi yürekten;
Bu hülyâlý mâviliklerde tüllenen günler,
Mutluluk bestesi söylüyor ýþýktan, renkten.

Bir kasvetli rüyâdayýz þu anda, bu gerçek;
Önümüzde aydýnlýklara açýk bir çað var.!
Gece koyulaþsa da bir gün þafak sökecek...
Ve dalganacak rüzgâr bekleyen bayraklar.

Azmet, azmet ki göründü yer-gök sultanlýðý,
Yýlma uçurumlar gibi görünen boþluktan;
Yakala çaðlar arasýnda o Altýn Çað’ý!
Peygamber safýna gir, kurtul uyuþukluktan..!






Sosyal Medyada Paylaşın: