Gönül Gözüyle Yarınlar

Farklý dönüyor çark, zamanda bir fýsýltý var,
Dað-bayýr, ova-oba her yanda gizli þölen...
Mevsim deðiþiyor artýk ufukta nevbahar,
Týpký ilk Iþýk Çaðý, az ilerde görülen.
Yeryüzü bitevî yaðmur duasýna durmuþ,
Yasla kývranan o kupkuru çölde inþirah;
Âdeta dünyaya ötelerin rengi vurmuþ,
Bin büyüyle aðarýyor aðarýnca sabah...
Týpký eþref saate baðlanmýþ gibi zaman,
Her yanda ýþýk meþalesi o Sonsuz Nur’dan
Tülleniyor bir bir O’nun inayeti, ayan...
Çarpýyor ruhlarýmýza bir sýrlý faðfurdan.
Bir bayram sevinci içinde bütün gariban,
Yol hazýrlýðýyla meþgul o meþ’um ýzdýrap;
Tekmil deðiþiyor bir baþtan bir baþa cihan,
Nur Çaðý’ndan renklerle doðuyor doðan mehtap...








Sosyal Medyada Paylaşın: