Yýllarca boþalýp doldum, Deðiþip özümü buldum. Karanlýktan hep korkardým, Iþýða erdim kurtuldum. Ya þimdi neden korkayým, Çelikten gerilmiþ yayým, Hem bugün hem de ferdâyým, "Hû" deyip O’nunla doldum... Ayrý düþen titrer elbet, Gördüðünden bekler himmet. Benim boynumda bir kement, "Kulum" dedim halâs oldum... Azrâil kiminin derdi, Korkar ölümden en merdi... O benim gönlümün virdi, Korktuklarýyla yâr oldum... Korktuðum olmuþtu önce, Dünyâ gönlüme düþünce, O’nu yokluða gömünce, Artýk yoklarla yok oldum... Kendinden geçmeyen bilmez, Beden insaný dirilmez... Ölmeden ölenler ölmez! Zanným o yolda yoruldum... Kâh düþerek, kâh kalkarak, Yürüdüm hep aðlayarak, Çaylar gibi çaðlayarak, Ümîdim var ki duruldum..!
Sosyal Medyada Paylaşın:
M. Fethullah Gülen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.