Gençligim

Dalmiþtim rengârenk hülyâlara bir dönemde,
Rûhumda dinleyerek sonsuzluk mûsikîsi;
Coþmuþ ve haykirmiþtim çelikten sadâ ile...
Bir sürü düþünce tüllenirken benligimde;
Ama bilmem ki kaçinin duyulmuþtu sesi,
Hâlâ bir sir yumagi sanki o günkü çile.
Görürdü çocukluk devrimi idrâk edenler,
Hayâlin kollarinda bugünü kucaklarken;
Dogrusu, o gün bir rüyâ saniyordu bunu,
Kelebekler gibi iþiga dogru gidenler;
Henüz âlem uykudayken... ve o kadar erken,
Göremezdik onlar ve ben bu rengârenk sonu.
Kutlu horoz ötüyordu bir ezan sesiyle,
Sadâ yankilanip çarpti mezar taþlarina
Bir karanliklar yumagi içindeyken eþyâ...
Hayat üflüyordu ilhâm kokan nefesiyle
Iþik ordusundan nurlu arkadaþlarina
Artik diriliþ solukluyordu bütün dünyâ...







Sosyal Medyada Paylaşın: