Eski Günler

Hep eski yamaçlarda yeni güller,
Arayýp durmuþtun bir ömür boyu...
Çiçeklerde geçmiþ günlerin bûyu,
Geçmiþten renkleri, geçmiþten suyu,
Bekledin gelir diye mavi dünler...

Mecnûn gibi hep bir âhû peþinde,
Çölden çöle koþtun tâ doðuþundan,
Çýkmadý asla hayâlinden cânân;
Hayatýn bir niþan, ölümün bin þan,
Varlarý atýp yoku seçiþinde...

Sessizdi rûhun derinliklerinde,
Hayâlindeki o mavi dünyâlar,
Ümîtle tebessüm eden verâlar,
Ýdealini haykýran sadâlar,
Ne ra’þeler vardi akislerinde..!

Sen coþkun, mevsim de tam müsaitti,
Çiçek koklamak için her bucakta...
Ve ak horoz ötüyordu þafakta,
Yankilandi nagmesi her dudakta,
Gökler bu armoniye müþâhitti...

Bilmedin hayatta bahari-güzü,
Zevk u safâ bir yanda, sen bir yanda,
Herkes serâzâd oldugu zamanda,
Âdetâ esir yaþadin cihânda,
Gece gibi geçirmiþtin gündüzü...






Sosyal Medyada Paylaşın: