Efendim

Hasret Sana bu gözler, gönlüm yolunu gözler,
Huzûra ersem bir kez, bahara döner güzler...
Erse pâyine baþým, hep çaðlasa gözyaþým,
"Sen Sen" deyip aðlasam, kalkar bütün pürüzler...
Köyünün pembe rengi, bulunmaz asla dengi;
Temizlenip giderler, günâhla gelen yüzler.
Gelenler erer nûra, her biri bir sürûra,
Rahmet yaðar heryana, kalýr mahrûm gözsüzler...
Topraðýndan tozundan, o mübârek izinden
Zulmetli dünyâlara akar gelir gündüzler...
Ölgün ne desem Sana, medhin düþmezdi bana;
Birþey diyeyim dedim, vefâ etmedi sözler.
O derin þefkatinden, çok engin himmetinden,
Dönüp bir teveccüh kýl; rûhum lütfunu özler!





Sosyal Medyada Paylaşın: