Beklenen Nevbahar

Mevsim döndü birdenbire bahar oldu hazân,
Gül kokularýyla esiyor esince rüzgâr.
Sonsuzluða doðru akýyor tül pembe zaman,
Az ötede muhteþem günün þehrâyini var...

Pas tutmuþ gündüzler artýk bir bir çözülüyor;
Kara-buza inat ufukta sýmsýcak bir yaz...
Her yörede murat üveykleri süzülüyor,
Rüyâlarý masmavi, ufuklarý bembeyaz...

Keþke güneþ batmasa, asla gece olmasa!
Yollar eklense uç uca ötelere kadar!.
Karanlýk bassa da, zeminin rengi solmasa!
Bir daha yalnýz kalmasa asýrlýk yalnýzlar..!

Doðan þu renk renk sabah sürsün asýrlar boyu!
Yaþayalým hülyâlarýmýzý doya doya...
Ve hazýr ýsýnmýþken karanlýklarýn suyu,
Dalmasýn irâdeler o öldüren uykuya...

Kýzýllýk yaslandý gurûba gayri zor iþi,
Diyalektik yanýyor içinden mangal gibi...
Devriliyor peþ peþe bâtýlýn dördü beþi,
En son göründü yalancý hülyâlarýn dibi...





Sosyal Medyada Paylaşın: