Aşk

Aþk gönüllerde bir ateþ ve ruhlarda ýþýk,
Hicranla yanar âþýk, ümitlerinde bahar...
Sînesinde gam, hüzün; ufku vuslata açýk,
Gezer çölden çöle avare her zaman zâr zâr...
Feryadý sýrrýnýn sesi, sýrrý kýpkýzýl kor,
Dolaþýr, dolaþtýðý gibi âhu peþinde...
Mest u mahmurdur dudaðýnda bir kýzýl faðfur,
Her gece bir visal yaþar Cânân’la düþünde.
Hayaletler gibi sarar ruhunu kuþkular,
Sîmasinda fecir sevinci, akþam tasasi;
Yer yer bir meçhule tâli’ kapý aralar,
Firdevs’ten rengi, Firdevs’ten suyu, havasý.
Bazen yeisle kýrýlýr, onulmaz kýrýðý,
Bazen ufku ýþýk, râyiha, renkle tüllenir;
Bazen tâ ötelerde duyulur hýçkýrýðý,
Yapraklar gibi sararýr, mumlar gibi erir.
Hep hazan yaþar ama, hiç solmaz çiçekleri,
Dilinde her zaman hasret u hicran bestesi;
Kederi çok olsa da köpürür sevinçleri,
Aþkýn ölümsüzlüðüyle týnlar çelikten sesi.
Gözlerinin içinde bir uhrevî enginlik,
Süzer çevresini ve derin derin gülümser...
Duygularýnda sonsuzluk gibi bir zenginlik,
Kâh çaylar gibi coþar, kâh yeller gibi eser.
Ey aþk artýk anladým meðer sen her þeymiþsin,
Hem öldüren bir zehir, hem dirilten bir iksir;
Allah’a götüren yollarda soluðun, sesin,
Diriliþ üflemekte ölü ruhlara bir bir...




Sosyal Medyada Paylaşın: