Anne

Anne inleyen bir ney, anne hicrandan yumak,
Gözleri buðulu, nemli ve her zaman zâr zâr...
Kaderidir annenin ocaklar gibi yanmak,
Hep hüzünlü eser onun ikliminde rüzgâr.
Kuþlar gibi titrer o güneþ yüzlü nevhayâl,
Sîmasýnda alacakaranlýk endiþesi...
Her mevsim ayrý bir ýzdýrap, ayrý bir melâl;
Dilinde özleyiþlerin sihirli bestesi...
Sînesi sýmsýcak, çehresi de îmâlýdýr,
Semtinde herdem bir büyülü râyiha eser.
Duyguyla süzülmüþ gözleri hep hummâlýdýr,
Altýn þakaklarýnda sarý güller gibi ter.
Rahmet-zahmet iç içe... bilmez geçen zamâný,
Ne yazlarý, ne kýþlarý, ne renkli bahârý,
Ne gurûbu ne de þafaðýn söktüðü âný,
Her zaman duman dumandýr o nazlý efkârý...
Bir kuluçka gibi sancýlý gecelerinde,
Hep þefkatle çarpan kanat sesleri duyulur...
Amansýz hislerin öldüren pençelerinde,
Yüreði bir matkap salýnmýþ gibi oyulur.
Elemi çok olsa da þekvâsý iþitilmez,
Bir Eyyûb sabrýyla göðüsler hiç-olmazlarý...
Onda ýzdýrap bitmez, acýlar dinmek bilmez,
Sönmeyen bir azimle aþar aþýlmazlarý.
Kanmaz aslâ sevmeye, O sevgiye susuzdur,
Þâire "su" dedirten hisle "evlât" der inler.
Herkes derin uykularda iken o uykusuzdur,
El açar Yaratan’a balalarýný diler...
Yürüdüðü yol, onun hislerinin yoludur,
Durmaz, bir süvâri gibi yürür dolu dizgin...
O, yeryüzünde en ululardan uludur,
Sînesi meleklerin sînesi kadar engin...
................................................
................................................
Zambaklar gibi sihirli çehrende,
Varlýðýmý kucaklayan bir ýþýk;
Duydum o duyulmazlarý sînende,
Sen bir rüyâsýn benim için artýk...
Nûru öteden pýrýl pýrýl sîman,
Ukbâ derinlikleriyle büyülü...
Tülleniyor hülyâlarýmda her an,
Ölümsüz rûhunun bembeyaz tülü...
Bir yâd-ý cemîlsin, kabrin sîneler,
Hazan yaþamýþtýn; ölüm bahârýn...
Duâyla gerilmiþ bütün gönüller,
Berzah yamaçlarýnda bestekârýn.

Sosyal Medyada Paylaşın: