Çýkýp geldin bir bahar günü, daha dün gibi, Gözlerim þavkýnla kamaþtý, doðan gün gibi, Durgun hayatýma heyecan kattýn taze kan gibi. Þimdi uzaklardasýn, dön de gel güzel gözlüm.
Ýlk gördüðümde sarsýldým, ne hoþ bir zarafet, Duruþundan, oturuþunda ve gülüþünde letafet, Sanki beni yakmak için görevlendirilen afet, Küller alevlendi, dön de gel güzel gözlüm.
Aylarca berber dað, taþ; köy, kasaba dolaþtýk. Kimi zaman dertleþip, kimi zaman þakalaþtýk. Ayrýlýk saati geldiðinde, sessizce vedalaþtýk. Maziyi silemedim, dön de gel güzel gözlüm.
Sanki kovanýndan sýzan hoþ rayihalý baldýn. Geliþinle gönlümü zamansýz sevdaya saldýn. Ben mi erken doðmuþum, sen mi geç kaldýn. Baþým dumanlý, dön de gel güzel gözlüm.
Ýçin, için yanan ateþin külü bile kalmayacak Dolu olan almayacak, boþ ise dolmayacak. Bu tek yanlý sevdadan haberin de olmayacak. Bahtýn açýk olsun, gelme güzel gözlüm.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.