takvimler gösteriyor
yapraðýnda onbir aðustos,
bin dokuzyüz doksan dokuz;
geldi beklediðim an
yalnýzca birkaç adým uzak
altýnda bir akasyanýn
ay yüzlüm salkým saçak...
yüreðimin zamanla düellosu
her saniye inim inim
kurþun inercesine indi
eridi yüreðimde gözlerin,
asýldý kaldý gözlerim gökte
suya düþtü ümitlerim...
gelemedim sana
uzaktan da olsa baþýmý eðip
selâm bile veremedim;
suçlu bendim,
ben büyüktüm, sen küçük
affet beni çocuk!
alýr beni özlemin
dalar giderim gökyüzüne
gözlerin öyle derin
yüreðimde kuyu kuyu,
iki arada bir derede
yerdeysen gökte ararým seni
gözlerin, gözlerin nerede
bilemezsin bu duyguyu...
kaç yýl daha filizlenir
salkým salkým ellerin
her gün bir daha ölürüm
ve ben seni bir daha
kim bilir ne zaman görürüm?
gördün iþte ne haldeyim
sen perakendesin,
yalnýzlýðýmý toptan al
vitrin zengin görünsün
sen çocuktun, çocuk kal!
Þaban AKTAÞ
11.08.1999