Dar Hayatın Rengi

titrer kalem yazamaz olur satýrlarý
üþür özlemin siyaha çalan yüzü
bir gülüþe ömür verirken can
alýp baþýný gider gönül
silmek için hayatta ki çamurlarý

uzaklarýn türküsüydün, gönlüme düþmeden evvel
yanýk yanýk söylerdim özlemini, dilsiz iken sevdam

yol oldun acýdan yönümü görmez gözlerime
güneþ gibi doðdun yüreðime
kül olup savrulurken
diz çöküp duaya dururken
çölüme sahra
adýn ezber oldu günüme


bir tek teline kurban olduðum
ýssýz, ziyan sensiz vakitler
tekin deðil olmadýðýn hiç bir yer
kara gözlerin ýþýk, geceden sabaha
bey(az)ýn yanýna yakýþýr suretin
ben ki
ne zalimliklere ak dedim, her sessizliðinde
eþin benzerin yok ki
bu yalan dünyada


susmasýn sesin, þiir kokarken tenin
varsýn þivesi kýrýk, ezgisi eksik desinler
gurbetin, Alamancýsý
kaç kitap yazar seni, bir bilsen

dudak üstü býyýðýna geçmiþin izi
saçýnýn beyazýna acýlar düþmüþ


sen ki Erzurum soðuðuna güneþ
Berfo’ ya evlat
Ali’ ye yoldaþ
bana candaþ oldun
çýðrýþsýn cümleler kaleminde
bir gülüþüne kurban olsun bu can
adýmý her söyleyiþinde
düþsün ellerim nasýrlý avuçlarýna

’’her günüm seninle geçsin, her gün yeni bir renk’’

s.c

Sosyal Medyada Paylaşın: